(Το τραγούδι παίζει να είναι εντελώς άκυρο απλά αυτό άκουγα όσο έγραφα το κεφάλαιο.)
Απογοήτευση. Ένα συναίσθημα τόσο δυνατό που θα μπορούσε να ραγισει και να σπάσει την καρδιά ακόμα και του πιο ψυχρού ανθρώπου. Συνήθως μια μεγάλη απογοήτευση αλλαζει τους ανθρώπους, τους κάνει πιο ευαλωτους ή πιο ψυχρους. Όταν κάποιος νιώθει απογοητευμένος νιώθει παράλληλα και προδομένος. Προδομένος από ανθρώπους που τον αγαπούσαν ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Ίσως έτσι να δουλεύει ο κόσμος, ίσως η ζωη ορισμένες φορές σου δείχνει πόσο σκληρός μπορεί να γίνει ο κόσμος και έτσι μαθαίνεις να μην εμπιστεύεσαι κανέναν.
Ποτέ δεν ξέρεις αν αυτός που έχεις δίπλα σου είναι αυτός που πραγματικά πρέπει να εμπιστεύεσαι απόλυτα ή αυτός που θα σου δώσει ένα μάθημα, γιατί στην ζωή ή κερδίζεις ή μαθαίνεις. Άλλωστε η εμπιστοσύνη στις μέρες μας δίνεται σπάνια και σε λίγους. Η αγάπη και η ευγένεια είναι δύο πράγματα ανύπαρκτα στην εποχή μας και ίσως κανένας δεν υπάρχει για να μας αποδείξει το αντίθετο. Η αγάπη υπάρχει μόνο στην λογοτεχνία και στις ταινίες. Κανένας δεν είναι τέλειος. Ή τουλάχιστον όλοι είναι τέλειοι μέχρι να σου αποδείξουν το αντίθετο.
Έτσι και εκείνος, φαινόταν πάντα τόσο τέλειος στα μάτια μου μέχρι που μου απέδειξε το αντίθετο. Ποτέ δεν ζήτησα κάτι παραπάνω από εκείνον όμως η οργή του οδήγησε τα πράγματα στα άκρα. Ίσως είναι και εκείνος τόσο παγιδευμενος στους δαίμονες του όσο εγώ τίποτα όμως δεν δικαιολογεί τις πράξεις του.
"Φτάσαμε." Ακούω την φωνή του Ζειν καθώς με τραβάει έξω από το αυτοκίνητο που πριν μερικές ώρες με έβαλε με την βία. Το ακολουθώ χωρίς αντίσταση ξέροντας ότι έχω χάσει ήδη την μάχη της ελευθερίας μου.
"Τι θα μου κάνεις;" Καταφέρνω να πω μετά από μερικά λεπτά σιωπής.
"Μην ανησυχείς αγάπη, με τον Σταιλς έχω προηγούμενα όχι με εσένα." Λέει ήρεμα. "Άλλωστε θα στεναχωρηθω πολύ αν με αναγκάσει ο Σταιλς να βλαψω ένα τόσο όμορφο προσωπάκι." Η ειρωνεία του φαίνεται καθαρά στο χαμόγελο του.
"Συνεχίζω να μην καταλαβαίνω τι σχέση έχω με όλο αυτό. "
"Ω μα είναι φανερό ότι ο καλός μου φίλος σου έχει αδυναμία, εκεί σκοπεύω να τον χτυπήσω." Ακούγεται τόσο γελοίο το σχέδιο του που βάζω τα γέλια.
"Είσαι τόσο ανόητος, δεν δίνει δεκάρα για εμένα γλυκέ μου." Σειρά μου να ειρωνευτώ έναν ανόητο κακοποιό.
"Θα το δούμε αυτό γλυκιά μου." Συνεχίζει την ειρωνεία ενώ βγάζει το τηλέφωνο του. Αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το επόμενο του βήμα. Τι σκοπεύει να μου κάνει; Πως θα αντιδρασει ο Χάρι;
"Τι κάνεις; "
"Ήρθε η ώρα να μάθει ο Σταιλς που είσαι γλυκιά μου." Βάζει το κινητό στο αυτί του καθώς ένα χαμόγελο ικανοποίησης σχηματίζεται στο πρόσωπο του.
Η αναμονή κρατάει μερικά δευτερόλεπτα που μου φαίνονται αιώνας. Όταν ακούγεται η φωνή του στο ακουστικό η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατα, η ψυχή μου ταράζεται. Θέλω να του μιλήσω όσο τίποτα άλλο, να του πω να με πάρει από εδώ μέσα. Να του πω ότι μετάνιωσα που έφυγα ακόμα και να τον παρακαλέσω να με πάρει ξανά κοντά του ακόμα και αν υποφέρω με τον χειρότερο τρόπο. Ο Ζειν βάζει το κινητό σε ανοιχτή ακρόαση και με κοιτάει ικανοποιημένος από την δυστυχία και τον φόβο που μου έχει προκαλέσει.
"Τι θέλεις Μαλικ;" Ακούγεται η φωνή του από το τηλέφωνο και νιώθω τα δάκρυα μου να καίνε τα μάτια μου.
"Ξέρεις έχω κάποια εδώ που μάλλον σε ενδιαφέρει."
"Δεν νομίζω ότι έχεις οτιδήποτε που με ενδιαφέρει." Τον ειρωνεύεται.
"Είσαι σίγουρος; Δεν σε ενδιαφέρει ούτε η γλυκιά σου Καρολαιν; "
"Που την έχεις;" Ακούγεται ψύχραιμος. Μέσα μου εύχομαι να ανησυχήσει για εμένα. Να με ψάξει.
"Ω μα είναι δίπλα μου, την βρήκα στο δάσος όταν το έσκασε από εσένα. Έψαχνε μια έξοδο από το δάσος για να είναι μακρυά σου." Χαμογελάει ικανοποιημένος. Με ακολουθούσε όλη την ώρα;
"Καλή συγκατοίκηση μαζί της τότε. Είναι όλη δική σου." Ειρωνεύεται και κλείνει το τηλέφωνο με τον Ζειν να μην έχει καταφέρει τίποτα.
Χελλοοο. Πρώτα πρώτα συγγνώμη που δεν βάζω συχνά κεφάλαια, η ψυχολογία μου είναι ένα με το πάτωμα και η έμπνευση μου επίσης. Ελπίζω το κεφάλαιο αυτό να σας αρέσει παρόλο που είναι κάπως πρόχειρο. Συγγνώμη για τυχόν λάθη. Vote αν σας άρεσε το κεφάλαιο και comment για να μου πείτε την γνώμη σας. Love yaaa! ❤
YOU ARE READING
Happier (H.S.)
Fanfiction°Κοίταξε την καταστροφή της και το μόνο που μπορούσε να αντικρίσει ήταν εκείνος.°