Minik Kalpler Senfonisi •TAMAMLANDI•

√ 10.BÖLÜM

Keyifli okumalar...

**

"İbo! Tamam ağlama artık! Buradayım!"

İbo'nun kucağında oturma odasına taşındıktan sonra benim hala burada olduğuma inanamayan arkadaşım kucağıma kafasını koymuş çocuk gibi ağlıyordu.

Göz yaşlarını silip saçlarını severken gülümsüyordum.

Kafasını kaldırıp hemen sorgu konumuna geçip mesleki havasına büründü İbo.

"Uzun zaman oldu be Esmer! Sana ulaşmaya çalıştım hep ama sen önüme bir engel çıkardın. Seni hava alanına bıraktıktan sonra bir daha birbirimizi görmedik. Bebeğini görmedim. Kız mı? Erkek mi? Onu bile bilmiyorum. Orada tamam amcan vardı ama sen burayı bu mahalleyi çok seviyordun nasıl bırakıp gittin hala aklım almıyor. Tamam bebeğin için gittin ama senin de bir ailen vardı Esmer! Herkesi herşeyi yıktın geçtin, seni çok seven ailenden vazgeçtin o p*ç için. Peki herşeyi geçtim, bütün bunların mantıklı bir açıklaması var diyelim neden ülkeyi terk edince benimle bile görüşmek istemedin? Neden yalnız başına hareket ettin hep? Nedenler o kadar fazla ki artık ben bile dayanamıyorum Esmer! Benim öz ailem olmadı, kardeşim olmadı ama senin ailen bana aile oldu. Sen bana her zaman öz kardeş oldun, kardeşin kardeşim oldu. Yanımda olmana izin vermeliydin! Kız kardeşimi yıllardır göremiyorum ben! Yeğenime dayılık yapamadım. Yeter! Hepsine artık bir açıklama istiyorum!"

"Sen beni havaalanına bıraktıktan sonra bende ilk uçakla Almanyaya gittim. Uçakta bir adamla tanıştım Almanyaya gidene kadar baya muhabbet ettik. Sohbet sırasında bazı yaşadığım olaylardan bahsettim ona sonuçta bir daha görmeyeceğim birisiydi böylece daha kolay anlatabildim. Ihmm...Amcamın evine yerleştikten bir süre sonra uçakta tanıştığım abi ile iletişim kurdum. Bu abinin bir adı var mı? dersen şimdilik bilmene gerek yok. Bu abinin hukuk bürosu vardı ve bende hamile olduğum süre boyunca orada çalıştım. Dördüncü sınıfı onun sayesinde okudum, okuldaki profesörlerle iletişime geçtik ve ben okulu bitirmiş oldum. Stajımıda dolayısıyla Almanyada yaptım. "

İbo ayakta kollarını göğsünde birleştirmiş beni dinliyordu. Bende bir elimi karnıma koydum ve konuşmama devam ettim.

"İlerleyen zamanlarda çifte vatandaşlık aldım ve çocuklarımda...."

İbo kollarını çözdü ve ne olduğunu merak eder bir şekilde fısıldadı.

"Çocuklarım mı?"

Ses tonu baya bir şaşkındı. Benim konuşmama fırsat vermeden devam etti.

"En ince ayrıntısına kadar bilmek istiyorum!"

Benimle bu süre zarfında göz temasını hiç kesmedi.

Bende anlatmaya başladım.

**

İbo'nun evinden dışarı adım atarken düşüncelerimde değişmişti sanki. Canavarlarımın doğum günlerinden sonra her şey bir anda değişti. Ayak uydurmakta zorluk çektim ama bir şekilde uydurdum. Geleceğimi bilmiyorum ama geçmişimden birinin şuanda yanımda olması beni ayakta tutuyor. İbo'm benin canım arkadaşım, abim, bazen babam, bazen annem bazende dostum. Almanya'ya gittikten sonra hiç aramadım onu, daha doğrusu arayamadım. Bugün onun evine gelirken yutkunamadım bile. Zor zamanlarımda yanımda olmasına rağmen daha fazla üzülmesin diye İbo'mu hep arkamda bıraktığımı düşünmüştüm. Ama işler planladığım gibi gitmedi. İlerde ne olur bilemem ama ben artık sevdiğim insanlar için savaşacağım ve onları arkamda bırakmayacağım.