Minik Kalpler Senfonisi •TAMAMLANDI•

34. BÖLÜM

Kitabımız 461k okunmaya ulaşmış. Okuyan herkese çok teşekkür ediyorum. Keyifli okumalar...

✨

İnsanlar bazen, bazı şeyleri içinde yaşayınca güzel zannederler. Aslında çoğu zaman doğrudur. İçinde yaşamak güzeldir. Dışa vurunca bir zarar gelmesin diye korkarak yaşamanın bir getirisidir içinde yaşamak. Ama sevgi paylaşılmalıdır. Mutluluk birlikte olunca güzeldir. Paylaştıkça çoğalır. Keza acı da öyle, hüzün de. Çünkü seni tanıyan seven insanlarla paylaşmak kolaydır. Bir bakışından bir gülüşünden anlaşılır ne demek istediğin.

Her şey güzel olacak diye girdiğim bu yolda en mutlu günümü ailemle paylaşamıyor olmak üzücüydü.
Evlenmiştim. Yanımda sevdiğim adam ellerimi sımsıkı tutmuşken karşımda en yakın arkadaşlarım dururken ailemin de, Duhan'ın ailesinin de bu mutluluğumuza tanık olmalarını çok isterdim. Aydan ve Aycan prensesler gibi elbiseler giysin, Duman ve İlkay da babalarının kopyası gibi etrafta dolaşsın isterdim.

Nikahtan sonra Duhan bizi Ayça ve Aslan'ın oteline getirmişti. Kendi aramızda kutlama yapıyorduk. İbo, Aslan ve Duhan  arasında koyu bir sohbet vardı. Biz de İpek böceğim ve Ayça'yla kendi aramızda bir muhabbet döndürürken yine de bazen düşüncelere dalabiliyordum.

O anlardı nasılsa. En yakın arkadaşım benim bir bakışımdan, gülüşümden ne demek istediğimi anlardı.

Ayça'yı ise tanımadan sevilebilen bir insandı. Hareketleri hep içtendi bir de bu aralar fazla duygusaldı. Ben daha önce bu duygusallığına tanıklık etmiş olduğumdan bana çok tatlı geliyordu ama İpek böceğim halen daha şaşkınlıkla izliyordu.

"Ya canım tekrar kusura bakma lütfen. Aslan biraz fazla korumacı da. Ben de gelmek isterdim nikahınıza ama beyefendi o kadar yol bebek için zararlı dedi beni de getirmedi."

Ayça'nın tatlı sitemine gülümseyecek baktım.

"Önemli değil, hem siz gelemeseniz bile biz geldik."

Ayça, "Evet iyi ki geldiniz." dedi ve İpek böceğime dönüp konuşmaya devam etti.

"Ee İpek seni ne zaman evlendiriyoruz?" 

Erkeklerin konuşması anında kesilirken bakışlar bize döndü. İpek böceğim kızarıp bozarırken İbo'ya kaydı bakışlarım.

İbo gülümseyerek İpek böceğimi izlerken, İpek böceğimin konuşmayacağını anladı, konuşmaya başladı.

"Aslında biz size söyleyecektik ama..." diyen İbo'ya şok içinde baktım.

Konuşmayı İpek böceğim devraldı. "Şey, aslında biz daha yeni bir ilişkiye başladık ama kendi aramızda yüzük takmıştık. Yani her şey üst üste geldi. Esmeray valla söyleyecektim sana ya. Özür dilerim." Benim kızgın bakışlarımı gören İpek böceğim hızlı hızlı konuşmaya devam etti.
"Senin uğraşman gereken çok şey vardı bir türlü anlatmaya fırsat olmadı. Bir yandan canavarlar, bir yandan Duhan vardı. Kafanı bir de benim ilişkime yor istemedim."

Anlattıklarını dinleyince mantılı geldi ama yine de en yakın arkadaşımdan bu kadar uzaklaşmış olmayı fark edememem beni daha çok üzdü.

"Aslında.. ben senden özür dilerim. Sen her zaman benim yanımda oldun. Ben seni buraya gelince yalnız bırakmışım fark edemedim. Asıl sen beni affet lütfen."

İpek böceğim birden ayağa kalkıp masayı titretti. Kollarını hızla bana dolarken ben de Duhan'ın elini bırakıp İpek böceğimin sevgisine karşılık verdim.