Merhaba arkadaşlar. Bu bölümü okumadan geçmeyin lütfen.
Şimdi ilk olarak yavaş yavaş büyüyoruz. Bunun için okuyan oy veren yorum yapan herkese çok teşekkür ederim. İkinci olarak ise bu aralar bölümler biraz geç geliyor fakındayım. Ama maalesef yaz okuluna kaldığım için hiç zamanım olmuyor. Sabah 8 akşam 8 okulda oluyorum. Sabırla beklediğiniz için teşekkür ederim.
Veee....
Bu bölüm beni sevindirin be böyle satır arası yorumlarınızı okumak istiyorum.
Şarkıyı dinlemenizi öneririm.
Herkese keyifli okumalar...
**
Gözlerimi açmaya çalıştım, kulağıma ulaşan hareketli ve rahatsız edici sesin nereden geldiğini bulmaya çalıştım. Sol elimi kaldırıp gözlerimi ovuşturdum, bir yandan da esnerken sağ elimle ağzımı kapattım. Komidinin üstünde duran telefonumu elime alıp, alarm sesini kapattım.
Üstümdeki yorganı açıp, ayaklarımı tahta ve ferah zeminle buluşturduktan hemen sonra, elimdeki telefonun tuş kilidini açarak saate baktım.
06:30
Alarmlara girerek diğer alarmları kapattım ve telefonu sesliye aldım. Komidine telefonu bırakıp ayaklandım. Banyoya ilerleyip sıcak suyu açtım.
Odaya geri dönüp dolaptan iç çamaşırlarımı ve giyeceğim elbisemi ayarlayıp yatağın üstüne koydum.
Kıyafetlerimi çıkardıktan sonra suyun sıcaklığını ayarladım. Ilık suyu, duş başlığına yönlendirip suyun altına doğru adım attım.
Su tanecikleri bedenimden akarken, gözyaşlarımda birer birer su taneciklerine karışmaya başladılar. Islak saçlarım yüzüme yapışırken, hıçkırmamak için sağ elimle ağzımı kapattım. Erken kalkan bir canavarın olma ihtimalini göz önüne alarak, beni duymalarını istemedim.
Sol elimle saçlarımı geriye atıp, yavaş yavaş yere eğilmeye başladım. Sırtımı duşa kabine yasladım ve öylece suyun bedenimden akışını izledim.
Canavarlarımı ilk öğrendiğim zaman geldi aklıma ve suratımda tatlı bir gülümseme oluştu.
**
Bir haftadır buradaydım. Bu şehir benim içimi soğutuyordu sanki. Doğup büyüdüğüm yer neresi? Burası neresi? Bu şehir beni tanımıyordu. Ben bu şehri tanımıyordum. Bu şehirde babam hiç beni elimden tutup gezdirmedi mesela, annem bana huzurlu gülümsemesini gönderip, birkaç dakika sonra bana sinirlenip "anneler hem sever, hem döver." demedi. Kardeşim bana hayallerinden bahsetmedi. Hiç akşam eve geç gidince ailem bana kızmadı. Sokaklarında gezmedim, şehrin gökyüzünde huzuru aramadım.
Hayatımda son zamanlarda çok büyük değere sahip olan, yani aşık olduğum adamla tanışmadım mesela bu şehirde.
Birkaç saat önce
Elimdeki tabağı da masaya koyarken hemen yanımda yeni arkadaşım İpek vardı. Fazla neşeli, heyecanlı ve de çok sevimliydi bana göre.
Arkamı dönerken birden bire gözüm karardı ve hiçbir şey göremedim.
Hastanede açtım gözlerimi. Yanıbaşımda amcam, İpek ve Esma Teyze vardı. İpek odadan çıkıp bir hemşireyle birlikte geri geldi. Hemşire bana almanca olarak bundan sonra sağlığıma daha çok dikkat etmem gerektiğini söyledi. Nedenini sorduğum da ise hamile olduğumu söyledi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Minik Kalpler Senfonisi •TAMAMLANDI•
General Fiction"Hadi anneciğim bir dilek tutun." diyerek üçüzlerimin gözlerinden okunan heyecanlarına ortak oldum. Biliyorum geçen yıl olduğu gibi bu yılda ortak bir dilek dileyecekler. Ellerini birleştirip pastanın mumlarını üflerlerken beni pişman edecek bir di...
