Ik wacht hem op na schooltijd.
Ik zie hem lopen.
Hij kijkt verbaasd op.
'Kom mee',
fluister ik hem toe.
Ik werp hem een verleidelijke knipoog.
Om hem op deze manier mee te krijgen.
Om hem te hypnotiseren.
Hij loopt mij als een bezetene achterna.
Ik neem hem mee.
Ik neem hem mee naar een opslagloods.
Hij zal gaan lijden.
Ja, hij zal gaan lijden.
Dat zeker.
Maar toch,
ergens diep van binnen zit twijfel.
Twijfel of het allemaal wel nodig is.
Of deze wraak wel terecht is.
Maar de twijfel zit te diep.
Te diep weggestopt om het te voelen.
Helaas voor hem.
JE LEEST
Stone Cold
Short StoryZijn azuurblauwe ogen die mijn groene ogen vinden. Hij kijkt me aan. Zijn blik vol lust. Wat er toen gebeurde zal ik nooit vergeten. Zijn grijns gaf me rillingen. Die vieze grijns. ...
