Stone Cold

Zesentwintig

Ik voel de woede opnieuw oplaaien.

Mijn woede.

Voor hem.

Maar ik durf niet zo ver te gaan.

Niet zo ver als de vorige keer.

Toen eindigde ik in zijn armen. 

Zo zou het niet weer eindigen.

Ik zou het heel anders kunnen aanpakken.

Ik zal hem gaan liefhebben.

Hem opnieuw gaan liefhebben.

Het zal een moeilijke opgave worden.

Mijn woede moet achterwege blijven.

Ik ga hem laten zien wie ik ben.

Zodat hij uiteindelijk ook genoodzaakt wordt om zichzelf open te stellen.

Mijn ijskoude gedachtegang laat ik smelten.

Ik zal gaan stralen.

Stralen zoals de zon.

En door het stralen zal zijn koude gedrag ook smelten.

De steenkoude muur om hem heen zal gaan smelten.

Ik zal zelf achter zijn reden komen.

Zijn reden achter de ontvoering en de verkrachtingen.

Ik ga het ontdekken.

Ik weet het zeker.