Met gebalde vuisten loop ik de bibliotheek uit.
De verbaasde gezichten negerend.
Gewoon rechtdoor lopen.
Af en toe zend ik een paar mensen wat boze blikken.
Ik ben zo woedend.
Op mezelf.
Ik ben woedend op mezelf.
Nu denkt hij dat ik nog aan hem denk.
Wat feitelijk gezien ook zo is.
Maar nee,
hij hoeft het niet te weten.
JE LEEST
Stone Cold
Cerita PendekZijn azuurblauwe ogen die mijn groene ogen vinden. Hij kijkt me aan. Zijn blik vol lust. Wat er toen gebeurde zal ik nooit vergeten. Zijn grijns gaf me rillingen. Die vieze grijns. ...
