Ik lig ineengekropen,
Als een bolletje.
Kwetsbaar.
Wetend dat het niet goed ging.
Dat ik het fout doe.
Echter kwam de gedachte niet dat ik er wat aan moest veranderen.
Dus ik bleef hetzelfde.
Ineengekropen.
Ineengekropen in de hoek van mijn slaapkamer.
Op mijn bed.
Proberend te slapen.
Maar de gedachtes houden mij wakker.
Mijn tranen blijven stromen,
En vinden zijn weg naar beneden,
Waar het uiteindelijk mijn dekbed intrekt.
Mijn gedachtes raken mijzelf.
Het doet me pijn.
Maar het gevoel is er niet dat iemand er iets aan kan veranderen.
Dus ik blijf liggen.
Ineengekropen.
Met tranen die maar blijven stromen.
JE LEEST
Stone Cold
NouvellesZijn azuurblauwe ogen die mijn groene ogen vinden. Hij kijkt me aan. Zijn blik vol lust. Wat er toen gebeurde zal ik nooit vergeten. Zijn grijns gaf me rillingen. Die vieze grijns. ...
