Hij
Mijn blik ging over haar jukbeenderen, haar ietwat gekromde neus en bleef bij haar ogen rusten.
Haar ogen waren gesloten.
Bedachtzaam streek ik met mijn hand haar haren uit haar gezicht.
Af en toe hoorde ik luide snikken.
Liefdevol legde ik mijn hand op haar wangen.
Plotseling opende ze haar open.
Haar ogen waren inmiddels rood geworden.
Er brandde een lichte blos op haar wangen en haar ogen glinsterden.
Ik voelde haar intense paniek en verwarring.
Eigenlijk zou ik haar nu graag willen geruststellen
maar nu had ik wel even genoeg aan mijn eigen emoties.
Ik zette een stap opzij en ging naast haar op het muurtje zitten.
Minuten streken voorbij.
Minuten waarin niemand van ons een woord zei.
Het was een nare stilte waarin geen van beide een gesprek durfde aan te knopen.
Puur omdat ze bang waren.
Bang voor zichzelf.
Bang voor welke woorden hun mond zou verlaten.
Pure angst om fouten te maken.
Faalangst.
JE LEEST
Stone Cold
KurzgeschichtenZijn azuurblauwe ogen die mijn groene ogen vinden. Hij kijkt me aan. Zijn blik vol lust. Wat er toen gebeurde zal ik nooit vergeten. Zijn grijns gaf me rillingen. Die vieze grijns. ...
