Stone Cold

Drieëndertig

Ik vond het schattig.

Ik vond hem schattig, eerlijk waar.

Hoe zijn wenkbrauwen een frons vormden,

wanneer hij boos was.

Hoe zijn ogen glinsterden wanneer hij lachte.

Hoe hij gefascineerd door mijn haren streelde.

Ik mis het.

Ik mis zijn oprechte aanrakingen.

Het zal waarschijnlijk onverwachts komen,

maar ik mis hem zo erg. 

Ik mis zijn liefde.

Want die gaf hij me vroeger, 

zo veel liefde.

Ik kan hem de verkrachting niet vergeven.

Dat kan hij niet van mij verwachten.

Maar andersom zou ik het van hem ook niet kunnen verwachten.

Verwachten dat hij me gaat vergeven voor mijn daden.

Echter hoop ik het wel.

Ik zal blijven hopen.

Een kans om mijn daden recht te zetten.

Om te laten zien dat ik van hem houd. 

Ik heb spijt.