In de pauze komt hij zoals verwacht naar me toe lopen.
"Zullen we even naar de bibliotheek? Daar kunnen we rustig praten", vraagt hij.
Ik knik als antwoord.
Stilletjes lopen we richting de bibliotheek.
Eenmaal daar aangekomen kijk ik hem verwachtingsvol aan.
Benieuwd waar hij het over wil hebben.
"Wat is er? Waarom lijkt het alsof je me niet mag?", vraagt hij.
Ik hou me in.
Probeer niet los te barsten.
Ik probeer niet te laten zien dat ik Lente ben.
"Misschien komt het door wat je me allemaal aan hebt gedaan?", antwoord ik.
Plan mislukt
Hij kijkt me vragend aan.
"Ik ben Lente", vervolg ik mijn verhaal.
Direct lijkt het dat alle puzzelstukjes langzaam in elkaar vallen.
Hij kijkt me schuldig aan.
Ik kijk hem op mijn beurt beschuldigend aan.
"Wacht maar jongen, mijn wraak zal zoet zijn. Wacht maar"
Nadat ik dat gezegd heb ren ik weg.
JE LEEST
Stone Cold
Short StoryZijn azuurblauwe ogen die mijn groene ogen vinden. Hij kijkt me aan. Zijn blik vol lust. Wat er toen gebeurde zal ik nooit vergeten. Zijn grijns gaf me rillingen. Die vieze grijns. ...
