Who is Maisae?

Hoofdstuk 9

"Auwww" zei de dame waarbij ik net iets te heet water gebruikte. "Oh sorry" verontschuldigde ik mij. Hoofdschuddend keek Mariam mij aan. "Maisae neem wat rust, ik neem het wel over" zei Mariam terwijl ze mij wegduwde. Ik besloot om in de personeelskamer te gaan zitten. Ik pakte mijn koekjes uit mijn tas en besloot te gaan eten. Na ongeveer een kwartier kwam Mariam binnenstormen. "Wat is het toch met jou vandaag? Het heeft zeker weer met die jongen te maken hè? Die Reda" klaagde ze. "Riyad" corrigeerde ik haar. "Maakt mij niet uit" zei ze. Ze liep naar de kapstok, pakte mijn jas en gooide deze naar mij. Vervolgens pakte ze haar eigen tas en jas en deed die aan. Stomverbaasd bleef ik naar mijn jas kijken.

"Ga je nog langer wachten totdat je die aantrekt? Zied, we gaan naar café Royale" zei ze. "Maar de winkel dan?" vroeg ik. "Narjisse neemt het over" zei ze. Ze trok mij van mijn stoel af en nam mij mee naar buiten. Café Royale was gelukkig maar een paar straten verderop. We kwamen aan en zagen dat ons favoriete plekje bij het raam gelukkig nog vrij was. We namen plaats en riepen een ober zodat we konden gaan bestellen. Ik nam een latte macchiato met een mokkataart en Mariam nam een latte macchiato met een oreo cheesecake.

We kregen onze bestelling. Terwijl Mariam van haar cheesecake genoot, roerde ik al ruim 2 minuten in mijn koffie. "En nu ga jij me exact vertellen wat er aan de hand is of je komt hier niet meer levend uit" zei ze net iets te hard waardoor iedereen omkeek. "Oeps" zei ze. Ik schoot in de lach.

Ik vertelde haar het hele verhaal: Van Riyad en Abir tot aan Anass. Mariam luisterde heel aandachtig. "Dus dat is het" zei ik. Mariam bevestigde met een knik en nam een slok van haar koffie. "Wat ik vind dat je moet doen is die Riyad vergeten en ontwijken! Hij bezorgt je alleen maar ellende. Neem afstand en wacht tot de juiste man naar je toe komt" zei ze.

"Maar zo makkelijk is het niet om iemand te vergeten waar je duizenden herinneringen mee hebt. Deze persoon blijft in je leven en wellicht ook in je hart" Zei ik getreurd.

"Ga gewoon verder net als hoe hij verder is gegaan" zei ze. Net toen ik iets terug wou zeggen begon iedereen te joelen en te klappen. 3 obers kwamen aanlopen met een  gigantische taart. Ze liepen naar een koppel. De man zat op zijn knieën en schoof een ring om de vrouw's ringvinger. Huwelijksaanzoek. Iedereen klapte vrolijk en ze kregen felicitaties van iedereen. Ik glimlachte schaapjes. Dat hadden ik en Riyad ook kunnen zijn.

Ik kon het niet langer uitstaan en pakte mijn tas waarna ik naar buiten liep. Ik hoorde Mariam mijn naam roepen maar ik negeerde haar volkomen. Ze zal er vast wel begrip voor hebben. Ik liep naar buiten en besloot om via de straten buiten het centrum naar huis te gaan. Dit soort straten zaten vaak vol restaurantjes en boetiekjes. Ik liep terwijl ik naar de grond keek. Het begon te regenen. Ik observeerde de druppels die op de straattegels vielen.

Voor een bepaalde eettent bleef ik staan. Er werd hard geklapt. Langzaam tilde ik mijn hoofd op en keek in het restaurant. Ilhame, Lamyae, Inass, Safae en nog veel meer meiden van Abir's groepje stonden daar. Met Abir in het midden natuurlijk. Riyad kwam aanlopen met een groot cadeau.

Ik bleef 5 minuten naar binnen staren en nog was ik niemand opgevallen. Ik was ondertussen drijfnat geworden door de regen. Ik liep uiteindelijk door. Om de hoek van de straat was een parkje en ik besloot om op een bankje te gaan zitten. Ik pakte mijn telefoon erbij. 16.04u gaf deze aan.

Ik bleef kijken naar de vogels die in hun nesten kropen om hun jonkies te beschermen. Ik bleef kijken naar het gras dat alsmaar natter en natter werd. En nog bleven mijn gedachten bij Riyad. Mariam's woorden herhaalden zich door mijn hoofd.

"Ga gewoon verder net als hoe hij verder is gegaan"

Ik wist heel goed dat zij gelijk had, maar ik kon hem niet loslaten! Waarom? Geen idee. Ik ben te gehecht geraakt aan hem. Mijn telefoon ging af. "Allo mama?" Zei ik toen ik opnam. "Salaam Maisae, wanneer kom je naar huis? Tante Yamina is er en het regent heel hard. Straks gaat het onweren" zei ze op een bezorgde toon. "Ok, ik kom eraan mama" zei ik en hing meteen op.

Ik stopte mijn telefoon terug in mijn tas en stond op. Ik liep net het parkje uit of de duivel zelf stond voor mij. "Heeyyy Maisae! Wat doe jij hier? Waarom ben jij niet net bij ons komen zitten?" vroeg Abir. Ik zuchtte diep. Hier had ik dus echt geen zin in!

"Gefeliciteerd! Waren jij en Riyad net gelukkig?" Vroeg ik schijnheilig. Ze lachte. "Jaa hoor haha, waren jullie dat vroeger ook" vroeg ze. Ik knikte met een valse lach. Net toen ik weg wou gaan riep ze me weer iets toe. "We gaan binnenkort naar Praag" zei ze. Ik draaide me om. "Leuk" zei ik. Ik wou net weer weggaan tot ze weet verderging. "Jullie zouden toen toch naar Parijs gaan?" Vroeg ze.

Dit was de druppel! "Je hebt je punt duidelijk gemaakt Abir. Hou Riyad maar lekker. Het verleden is het verleden, dus laat ik hem gaan. Jij kon dat niet doen hè? Daarom zijn jullie nu weer bij elkaar" snauwde ik. "Oh ja, stond je daarom net 5 minuten naar binnen te staren?" Vroeg ze. "Je leven interesseerde mij gewoon" verzon ik snel. "Hmm oke, als ik jou was zou ik ons niet meer lastigvallen. Hij wil je niet meer tweedehands spul. Hij heeft mij in jouw plaats gezet. Hij is je spuugzat" zei ze met een valse glimlach.

"Oh jammer, pas op voordat hij vuilnis zoals jou ook beu wordt" zei ik. Ze glimlachte waarna ze mij een klap recht in mijn gezicht gaf. "Val dood, vals kreng" zei ik waarna ik haar een hardere klap terug gaf. Ik uitte al mijn woede en agressie op haar.

"Maisae stoppen nu!!!" schreeuwde Riyad hard. Ik stopte en besefte dat Abir al een bloedneus en bloedlip had opgelopen! "Wat is het toch met jou? Laat ons alsjeblieft met rust Maisae. We zijn exen die nog vrienden zijn en meer zullen we niet zijn" zei hij. Ik knikte en liep door. Na de hoek van de straat rende ik.

Hij had geen idee hoeveel pijn deze woorden deden!!