Who is Maisae?

Hoofdstuk 44

Anass' perspectief:

Woedend liep ik het huis in. Ik gooide de voordeur met een harde klap dicht. In de gang liep ik Rachid meteen tegen het lijf. "Waar is Nassim?" schreeuwde ik. Ik gaf hem geen kans om uit te praten en liep meteen door naar de woonkamer. In de woonkamer lag Nassim op de bank. Een verpleegster was hem aan het verzorgen.

"Hoe kon dit gebeuren?" vroeg ik meteen. Ik zag de teleurstelling in zijn ogen. "Dankje broer, het gaat goed met mij" zei hij op een lage toon. Een akelig schuldgevoel bekroop mij. Ik herhaalde mijn vraag. Hij gaf de verpleegster een seintje waarna ze vertrok. We bleven alleen achter. Nassim ging rechtop zitten terwijl hij kreunde.

"Er was opeens brand in de opslagruimte hiernaast. We gingen meteen kijken. Ik besloot om terug te komen en Rachid te sturen zodat ik jou kon melden en meteen op Maisae kon letten. Ik liep net naar binnen terwijl ze me verraste, in een negatieve zin. Ze hield een pistool tegen mijn hoofd aan gedrukt en dwong me om mee te lopen naar mijn auto. Die stond om de hoek geparkeerd" vertelde hij. "Ga verder" zei ik. "We liepen naar de auto en we reden maar een minuutje. Ze dwong mij om uit te stappen en schoot mij vervolgens neer" ging hij verder. "Is dat het?" vroeg ik. Hij knikte.

In een ruk stond ik op en begon te ijsberen terwijl ik ondertussen over mijn baardje aaide. "Er is een ding dat ik niet snap" zei ik. Nassim keek op. "Ik dacht dat jij en Maisae elkaar erg mochten. Waarom zou ze je meenemen om je vervolgens neer te schieten?" vroeg ik. Nassim ademde diep in en uit. "Klopt, ik en Maisae hebben een goede band samen" zei hij. Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Niet op die manier" zei hij nadat hij wist wat ik bedoelde. "Je kent Maisae wel neem ik aan. Ze is, of nou ja was, tot alles in staat om haar vrijheid weer terug te krijgen" zei hij. Hier had hij een punt.

Kwaad duwde ik een vaas van de bijzettafel op de grond. Hij brak in duizenden stukken op de grond. "Aghhh, Maisae!" schreeuwde ik. Ik zag Nassim naar de grond staren. Ik ging naast hem zitten en gooide mijn arm over mijn schouder. "Gaat het wel broer?" vroeg ik. Hij knikte als bevestiging. "Ik heb een verpleegster gebeld die de kogel er uit heeft gehaald. Ik wilde niet naar het ziekenhuis gaan omdat ik wist dat ik dan de politie erbij zou betrekken" zei hij. Ik aaide over zijn hoofd. "Ik begrijp het Nassim. Sorry voor mijn uitbarsting. Jij zou mij nooit bedriegen, beste vriend" zei ik met een glimlach. Ik kreeg een klein glimlachje terug.

Het was wel waar.. Nassim heeft mijn zijde nooit verlaten.

Mijn beltoon haalde mij uit mijn gedachten. Ik stond op en nam meteen op. "Ja?" zei ik. "Meneer Anass, Tarik hier" zei Tarik. "Dat weet ik, is er iets?" vroeg ik geïrriteerd. "We hebben uw vrouw gevonden. Ze was in de omgeving van zuid- Kortrijk" zei hij. "Was?" vroeg ik. "We, ehm, we zijn haar kwijt geraakt in de bossen" zei hij met een trilling in zijn stem. "Ach verdomme! Hoe raak je Maisae kwijt? Een zwangere Maisae!" schreeuwde ik. Nóg slechter nieuws was wel het laatste wat ik op dit moment kon gebruiken. "Haar auto is er nog.." probeerde Tarik zijn hachje te redden. "Wauw, dat maakt verschil" zei ik heel sarcastisch.

"Luister goed, kam nu meteen het hele gebied uit. Ze kan niet ver zijn. Controleer ook Noord-Frankrijk voor de zekerheid. Ik denk dat ze van plan was om daar heen te gaan" bevelde ik. "Begrepen meneer" was Tarik's antwoord. Na deze zin hing ik op. Ik ging met mijn handen door mijn haren.

"Ach Maisae, waar ben je toch? Waar je ook bent, wees er maar zeker van dat ik je zal vinden" mompelde ik...