Who is Maisae?

Hoofdstuk 18

Tijdens een kort gesprek met de politie kwam Anass binnen. Ze stelden hem een paar vragen en vertrokken daarna. Ik sloot de voordeur en ging op de bank zitten terwijl ik geschrokken voor me uit staarde. Anass kwam naast me zitten. "Hoe kon dit gebeuren?" vroeg ik. "Geen idee. Farid heeft een sterk bedrijf. Iemand kan dat zo van hem afnemen" antwoordde Anass. "Wat gebeurt daar nu dan mee?" vroeg ik. Anass zuchtte diep. "Aangezien het een familiebedrijf is, gaat alles op dit moment naar zijn vrouw Laila" zei hij. "Ze komt morgenochtend terug als het goed is" vervolgde hij.

Ik knikte en verborg mijn hoofd in mijn handen. Anass deed zijn arm om mij heen. Geschrokken sloeg ik zijn arm weg en stond ik op. Ik keek hem boos aan. "Sorry..euhm ik dacht dat ik euhm.. dat jij.." stotterde hij. "Ik weet heel goed wat je dacht. Sorry, maar niet bij mij!" riep ik boos waarna ik haastig de trap op rende naar mijn slaapkamer. Snel deed ik de deur op slot en ging op bed liggen.

Wat denkt hij wel niet? Lekker gebruik maken van de situatie en mij lopen versieren. Ik ben nog niks vergeten hoor! Ik pakte de laptop erbij en logde in op Facebook. Ik zag bovenin dat ik twee berichten had. Zo, dat is ook weer voor het eerst in tijden. Ik opende het eerste bericht van ene Ílíâš Nmí.

"Slm, cv?" las ik hardop voor waarna ik in de lach schoot. Illie praktijken. Ik antwoordde: 'Wa alaykoumoe salaam. Alhamdoulilah". Meteen daarna kreeg ik een berichtje terug. "Nice". Nu kon ik mijn lach niet meer inhouden. Na 5 minuten was ik uitgelachen en besloot ik om het andere berichtje maar te openen.

"Hey Maisae, ik wil graag mijn excuses aanbieden. Het spijt me voor de valse beschuldigingen die je van mij hebt gekregen. Ik hoop dat het goed met je gaat. Met vriendelijke groet, Riyad". Ik las het berichtje wel tig keer opnieuw. Sinds wanneer biedt Riyad zijn excuses aan aan iemand?En dan ook nog wel aan mij. Ik besloot om het maar te laten voor wat het was en niet te reageren.

(..)

De volgende dag brak aan. Ik en Anass hebben elkaar gisteren de hele dag niet meer gesproken. Vandaag zou Laila aankomen. Ze moet het vast heel zwaar hebben. Het is wel haar man die is overleden. Ik liep gauw naar beneden om koffie klaar te zetten. Het was al 3 uur in de middag en nog geen teken van Laila. Ik ging met mijn kop koffie op de bank zitten en keek naar het nieuws. Het hoofdonderwerp van vandaag: De moord op de heer Farid Bennani.

Ik vond het raar dat ik mij nog in dit huis bevond. Het liefst wil ik nu vertrekken. Ik kan niet leven met het geld van een persoon die net gisteren is overleden. Maar waar moet ik heen? Anass kwam de trap af gelopen. Hij had zo te zien net gedoucht. "Ik zal hem missen" zei hij. "Lijkt me logisch, het was je beste vriend" antwoordde ik. "Ik zal tot op de bodem uitzoeken wie hier achter zit" zei hij. "Daar hebben we de rechercheurs voor" zei ik.

Hij liep de laatste treden af en ging naast mij op de sofa zitten. Ik schoof een eind weg. "Sorry voor mijn gedrag van gisteren. Ik zal uitkijken" verontschuldigde hij zich. Alweer met die rust en kalmte in zijn stem waar elk meisje voor zou vallen. Ik snap eigenlijk niet waarom ik hem niet zie zitten. Hij zorgt zo goed voor me, heeft gevoel voor humor en zorgt dat ik niks tekort kom. Elke jongen heeft wel een bepaalde kant die een meisje niet leuk vindt.

Maar ik moest hard zijn. Die muur die ik om mij heen heb gebouwd moest blijven. Of hou ik me nog steeds teveel vast aan Riyad en durf ik dat niet aan mezelf toe te geven? Ik weet het allemaal niet meer joh.

"Het spijt mij ook Anass. Ik was een beetje gefrustreerd door Farid's dood" bood ik mijn excuses aan. Anass knikte met een klein, rustgevend glimlachje als acceptatie.

"Ik denk dat we dat allemaal wel zijn" zei een vrouwenstem achter mij. We draaiden ons om en daar stond een vrouw die helemaal in het donkerblauw gekleed was. Ze had steil zwart haar dat tot net iets over haar schouders kwam. Naast haar stond een man in een pak met een aktetas in zijn hand.

"Laila, sterkte" zei Anass terwijl hij naar haar toe liep met open armen. Ze weigerde zijn knuffel en liep naar de sofa tegenover mij en nam plaats. "Bespaar me je condoleances. C'est la vie" zei ze met een nepglimlach. Ik lachte schaapjes naar haar. Ze glimlachte, maar ik zag heel goed hoe ze kapot ging van binnen en zich sterk hield van buiten. "Sorry, en jij bent?" vroeg ze met een glimlach. "Maisae, een vriendin van Anass en een tijdelijke gast van meneer Bennani" antwoordde ik. Ze knikte met een glimlach.

"Wie is dat daar" vroeg Anass onbeschoft. Ik keek hem waarschuwend aan. "Dat daar, is mijn advocaat. Meneer Anverin" zei ze. "Meneer Anverin, neemt u toch plaats" zei Laila terwijl ze naar de plek naast haar wees. Hij nam plaats.

"Zal ik koffie klaarzetten?" vroeg ik. "Is niet nodig. Ik ben hier maar even voor jou Anass" zei Laila. Anass en ik keken elkaar geschrokken aan waarna onze blikken weer terug naar Laila keerden. "Hoezo voor mij?" vroeg hij. Laila gaf een knikje naar haar advocaat waarna hij een paar papieren uit zijn aktetas pakte. "Je moet iets ondertekenen" antwoordde ze. De advocaat gaf de papieren aan Anass en Anass begon ze aandachtig te lezen. Met grote ogen keek hij naar Laila.

"Weet je dit zeker? Ik..ik bedoel... Dit is jullie familiebedrijf"zei ze. "Ik weet heel goed wat ik doe. Ik heb geen verstand van wat zijn bedrijf inhoudt en hoe alles in elkaar zit. Jij integendeel, bent zijn beste vriend en hebt al wat ervaring. Bovendien ben ik van plan om naar Antwerpen terug te keren. Dus mag je ons huis ook hebben" zei ze. Anass' mond viel open...