Who is Maisae?

Hoofdstuk 63

De volgende ochtend, of beter gezegd middag, werd ik wakker. Gapend rekte ik mij uit. Ik stond op en liep meteen naar de badkamer waar ik mijn gezicht waste. Ik droogde mijn gezicht af en liep de badkamer weer uit. Ik liep de trap af naar de keuken. Er was niemand te bevinden in de keuken wat dus betekende dat alle dienstmeiden aan het werk waren. Ik besloot om een heerlijk 'ontbijt' voor mezelf te maken. Ik gooide een eitje in de pan en liet deze op een laag vuurtje bakken.

Ondertussen staarde ik uit het raam. Ik zou hier maximaal een weekje blijven. Daarna keer ik terug naar Nederland. Ik heb een besluit genomen. Ik hou mij vast aan mijn principes. Al kan het wel wat risico's met zich mee brengen.

Toen het eitje klaar was, gooide ik het in een stokbroodje wat ik weer op een bord plaatste samen met een croissantje en een pistolet. Ik schonk voor mezelf nog een glas sinaasappelsap en plaatste alles op een dienblad. Met het dienblad in mijn handen liep ik naar de tuin. Ik nam plaats op mijn plekje. Dit plekje herinnerde mij aan de dagen dat ik piekerde. Ik ging dan altijd hier zitten en genoot van het uitzicht. De zonsondergang en de bergen waren prachtig samen.

Ik at mijn ontbijt terwijl ik van het uitzicht genoot. Mijn beltoon ging af. Met een zucht nam ik op.

"Heey Mees, hoe is ie?" hoorde ik Souhaila aan de andere kant van de lijn schreeuwen.
"Ook een goedemiddag Souhaila. Met mij gaat het goed, met jou?" zei ik rustig terug.
"En?"
"En?"
"Heb je het al verteld?"
"Ja, gisteravond"
"En wat was zijn reactie?"

"Hij is zo blij! Ik kan het hem gewoon nog niet vertellen. Ik ben bang dat hij uit teleurstelling overal een stokje voor zal steken"

"Vertel het gewoon! Hij zal het vast wel begrijpen" moedigde Souhaila mij aan.

Als ze hem nou eens zou kennen..

"Je kent hem niet Souhaila. Denk jij dat hij het niet erg vind als ik hem vertel dat ik van plan ben om mijn kind te erkennen als Anass' kind terwijl ik hem net heb verteld dat ik zwanger van hem ben? Ik denk dat hij daar niet al te blij mee is!" zei ik. Na dat eenmaal te hebben gezegd haalde ik diep adem. Ik had niet eens door dat ik inmiddels was gaan staan.

Ik hoorde gekuch achter mij. In een ruk draaide ik mij om. Mijn arm viel omlaag bij het zien van zijn figuur. Zijn ogen stonden groot en waarschuwend en zijn wenkbrauwen omlaag. Hij leunde tegen de deurpost aan. Met zijn hand gleed hij langs zijn wang.

"Ik denk dat jij wat uit te leggen hebt" zei hij.

Ik hoorde Souhaila mij roepen aan de andere kant van de lijn. "Souh, ik bel je later terug" zei ik snel. Zonder te wachten op een antwoord hing ik op. Ik stopte mijn telefoon snel in mijn broekzak. Zwijgend keek ik naar de grond.

"Nou? Ik wacht" zei hij ongeduldig.

Ik beefde van top tot teen. Hoe moest ik dit in hemelsnaam gaan uitleggen? Dit was niet hoe ik gepland had het te vertellen..