Who is Maisae?

Hoofdstuk 2

Thuis aangekomen hadden we nog een kleine after-party met ons vijfen. En dat was de dag dan! De volgende dag besloot ik om de stad in te gaan. Het begint alweer kouder te worden en dat zorgt er natuurlijk ook voor dat mijn kast even wat nieuwe kledij kan gebruiken.

Ik nam een snelle douche, kleedde mij om en vertrok uit huis. Lekker alleen ook. Maar soms is dat nodig. Even alleen zijn. Ik liep richting de bushalte. Wat was het frisjes. Bomen waarvan de takken zo wit waren als de sneeuw.

De koude temperatuur bracht de sfeer er nog meer in. Lichtjes waaide de wind. Een rilling ging door mij heen. Ik keek niet uit waardoor ik uitgleed over een stuk ijs. Keihard viel ik. Ik wreef pijnlijk over mijn dij. Ondertussen stopte de bus recht voor mij.

Met moeite probeerde ik op te staan. Tegen de tijd dat ik was opgestaan, was de bus al vertrokken. "Fijn" mompelde ik. De volgende bus kwam over twintig minuten. Ik besloot om even in het café om de hoek te wachten.

Ik liep naar binnen en bestelde een kop koffie en een broodje zalm. Na mijn bestelling te hebben afgenomen nam ik plaats bij het raam. Ik pakte mijn telefoon erbij en at in alle rust mijn broodje.

Na het eten van mijn ontbijt was het tijd om naar de bushalte te gaan. Net toen ik het café uitliep, hoorde ik een gil. Van de schrik bleef ik staan. De zenuwen gierden door mijn lijf. Niet veel later hoorde ik gehuil. Met kleine stappen liep ik ernaartoe. Precies om de hoek, lag Souhaila.

Ik rende naar haar toe en ging op mijn hurken zitten. "Souhaila! Wat is er gebeurd? Wat doe jij hier en waarom lig jij op de grond?" ik stelde duizenden vragen tegelijk. Ze bleef snikken en legde haar hoofd in mijn handen.

Ik keek snel om mij heen en daarna weer terug naar Souhaila. "Souh, kom dan breng ik je ergens anders" zei ik. "Oh nee Maisae! Dat was precies wat hij zei" huilde ze. "Wie zei dat?" Vroeg ik ongerust. Ze tilde haar hoofd op uit mijn armen en keek mij lang aan.

Lijkbleek was ze. "Hij..." zei ze trillend. Ik fronste mijn wenkbrauwen. "Hij?" Vroeg ik. "MAISAE KIJK UIT!!" gilde ze. Maar dat was al te laat. Ik voelde een enorme klap tegen mijn achterhoofd en viel meteen op de grond. Niet veel later kleurde alles zwart en sloot ik mijn ogen...