Who is Maisae?

Hoofdstuk 17

*3 dagen later*

Ik stond in de keuken het diner voor te bereiden terwijl Anass naar de bakker was gegaan om een taart te halen. Er was geen gelegenheid voor ofzo. We hadden er gewoon zin in. Ik neuriede een random melodietje terwijl ik de preischotel in de oven deed. Ik deed de oven dicht en leunde tegen het aanrecht aan.

Na 3 dagen nog steeds geen nieuws van mijn ouders of familie. Alleen Amina en Souhaila hebben me een paar keer geappt. Zo zie je maar, wie jou bijblijven in de moeilijke tijden.

Ik hoorde een deur dichtslaan. De voordeur om precies te zijn.

"Anass, je bent best wel vroeg thuis" zei ik. Geen antwoord. Ik vertrouwde het niet dus pakte ik gauw een mes uit de keukenlade en stond klaar. Ik hoorde voetstappen mijn richting op komen. Er kwam iemand binnen. Maar het was geen Anass. Ik richtte mijn mes op hem en gilde.

"Jeetje wat een fijne thuiskomst. Ik word bijna neergestoken in mijn eigen huis" riep de man. Ik schaamde me dood en legde het mes langzaam terug op het aanrecht. "Het spijt me zo zeer meneer...?" "Bennani, maar voor jou is het Farid" zei hij. "Meneer Farid" verontschuldigde ik mij. "Geen probleem. En jouw naam is..?" vroeg hij. "Maisae, Anass bood mij hier onderdak sinds mijn vrijlating" zei ik. "Ahh. Ik weet al genoeg en snap best dat je mij je verleden niet wilt vertellen. Dat is ook niet nodig. Het verleden moeten we achter laten. Of zoals we in het arabisch zeggen: Li fate, mate"zei hij.

Wat een nobele man zeg. Echt een charmeur hé.

Ik knikte als bevestiging. De voordeur sloeg weer dicht. Dit keer was het Anass. "Maisae, de aardbei-slagroomtaart was op dus heb ik eentje met bosbes ofzo gehaald" riep hij terwijl hij de keuken inliep. Hij bleef geschrokken stilstaan toen hij Farid zag. "Wil je je bosbes ofzo taart ook met mij delen of ben ik teveel?" vroeg Farid. Anass legde de taart op de tafel en liep met open armen naar Farid toe.

"Farid mijn beste vriend. Wat heb ik jouw gemist. 3la slamtek! (gelukkig dat je veilig bent aangekomen)" zei Anass terwijl ze elkaar knuffelden. "Ik zie je hebt gasten meegenomen" zei Farid. "Ja klopt. Jullie hebben al kennis gemaakt neem ik aan. Oh ja, ik wil toevoegen dat ze jouw kamer heeft geclaimd. Sorry broer" zei Anass.

"Ja, een kamer waar ik dameskleding in de kast vond" voegde ik op een rare toon toe. Farid schoot in de lach. "Is getrouwd zijn een zonde?" vroeg hij. Ik en Anass schoten ook in de lach. Ik pakte de taart en stelde voor om deze aan te snijden en te eten. Natuurlijk stemde iedereen in.

We gingen in de eetkamer zitten en maakten kennis. Hij vertelde over zijn bedrijf dat zaken doet met bekende Franse zakenmannen die elk hun eigen stukje land hebben met mensen die erin wonen. Het zijn een soort van burgenmeesters van stad die ze zelf hebben opgericht. Vanaf daar kon ik het niet meer volgen. Te zakelijk en bovendien niet relevant. Zijn vrouw was op vakantie naar Turkije met een vriendin. Hijzelf is 28 jaar. Best jong nog. Wat een leeftijdsverschil tussen hem en onze 20-jarige Anass.

(..)

We zijn inmiddels twee dagen verder. Het klikt prima tussen mij en Farid. Hij is een aardige man die hard werkt voor zijn geld. Ik heb gisteren met Amina gebeld. Haar examens gingen goed en ze is van plan om mij binnenkort te bezoeken. Och wat mis ik mijn oude leven. Als ik nooit opnieuw voor Riyad zou zijn gevallen, had ik dat leventje nog. Dan had ik mijn examenstress en mijn familie nog. Allemaal is het mij afgenomen.

De bel ging. Ik stond op en deed de voordeur open. "Goedemiddag, bent u Mevrouw Bennani?" vroeg de agent die voor de deur stond. Ik bleef hem geschokt aanstaren. Ik heb trauma's overgehouden aan de politie. Elke keer als ik iemand in dat uniform zie, flitsen de beelden terug van mijn cel, Riyad's beschuldigingen en de rechtbank. "Bent u mevrouw Bennani?" herhaalde de man.

"Nee meneer, ik ben meneer Bennani's tijdelijke huisgenoot. Is er iets wat ik moet doorgeven aan hem?" antwoordde ik. "Ik ben bang dat dat niet mogelijk zal zijn" zei de agent. Ik fronste mijn wenkbrauw en keek hem angstig aan. Bang dat ik weer de handboeien om kreeg. "H..h..hoe bedoelt u?" vroeg ik.

"Meneer Bennani is zojuist neergeschoten in de garage van zijn bedrijf en is ter plekke overleden" zei de agent...