Who is Maisae?

Hoofdstuk 25

Ik werd de volgende ochtend vroeg wakker. Ik keek naast mij waar een slapende Anass lag. Ik wou dat hij wakker net zo leuk was als slapend. Ik dook snel in een trainingspak en besloot om even in het bos te gaan wandelen. Ik pakte de sleutels van Anass' auto en reed naar het bos hier niet ver vandaan. Ik parkeerde de auto, stapte uit en sloot hem af.

Je kon de vogeltjes horen tjielpen. Het was pas 9h 's ochtends. De meeste mensen zijn op school, stage of hun werk. En ik? Ik ga een wandeling maken in het bos. Ik dacht na over van alles terwijl ik wandelde. Een vreemd, onbeschrijfelijk gevoel kwam in mij naar boven. Ik bleef maar doorlopen. Uiteindelijk kwam ik uit bij een meer. Ik was moe en er waren geen bankjes dus ging ik maar op het gras zitten.

Ik ben niet meer in een bos geweest sinds de dood van mijn ouders. Pff.. ik denk nog steeds aan ze. Ik ben niet eens naar hun rouw geweest! En waarom niet? Er was een tante in mijn familie die mij er niks over had verteld en de hele familie wijsmaakte dat ze dat wel had gedaan, maar dat ik het niet waard vond om te komen.

Ugh, slang.

Ik hoorde geruis in de bosjes. Uit schrik deinsde ik achteruit. Mijn hart ging tekeer. Ik was bang, heel bang.

Een klein, zwart-wit gevlekt katje kwam tevoorschijn. Ik ben echt een kattenmens! "Awh, kom hier jij kleine" zei ik. Hij kwam mijn kant op gelopen en begon te miauwen. Ik aaide hem uitbundig. "Wat doet een katje zoals jij hier helemaal?" vroeg ik terwijl ik hem verder aaide.

Ik hoorde gekuch achter mij waardoor ik mij in een ruk omdraaide. Daar stonden dé 2. Dat ene koppel waardoor ik hier ben beland. Het koppel wat mij hoofdpijn, tranen en verdriet heeft bezorgd. Het koppel wat mij anderen gedwongen lief heeft laten hebben. Het koppel waar alles mee begon.

Abir & Riyad.

Daar stonden ze. Arm in arm. Ik draaide me om, stond op en veegde mijn kleren schoon. Abir liep naar de kat toe. "Heey Kenzie, habibi, hier ben je dus" zei ze terwijl ze de kat optilde. Ik wou weglopen maar een stem die mijn naam riep hield mij tegen. Versteend bleef ik stilstaan. "Maisae" herhaalde de stem. Ik draaide mij om naar Riyad. Ik trok mijn wenkbrauwen op als teken van 'ja?'.

"Dat is lang niet gesproken. Hoe gaat het met je?" vroeg hij. "Goed hoor, met jullie?" vroeg ik. "Ook goed" zei hij. "Ik zie dat je kennis hebt gemaakt met Kenzie" zei Riyad. "Ja klopt, leuke kat. Let er alleen wel op dat ze niet weer wegloopt midden in een bos" zei ik glimlachend. Hij keek me emotieloos aan. Leeg. Allebei keken ze me met dezelfde blik aan.

"Ik moet maar eens gaan. Fijne dag verder" zei ik waarna ik doorliep het bos in. Ik liep op het pad wat mij terug naar de auto zou leidden. Ik was net het bos uitgelopen en stond voor mijn auto tot ik weer een kat hoorde. Het was weer Kenzie. Jaajaa, haar naam heb ik ondertussen ook al geleerd.

"Wat doe jij weer hier kleine? Ben je weg aan het rennen voor je baasjes?" zei ik terwijl ik haar optilde. Ik aaide over haar kleine kopje. Abir kwam gehaast aanlopen. De glimlach verdween van mijn gezicht. Ze kwam mijn kant op.

"Hier is je kat, let er iets beter op. Ze had zo in ergens anders kunnen belanden" zei ik en ik overhandigde Kenzie aan haar. Ik maakte de deur van de witte Range open en wou net instappen.

"Ik kom mijn kat niet halen, ik kwam voor jou. Ik had een excuus nodig om naar je toe te komen. Of nou ja, en om Kenzie te halen voor ze wegliep" zei Abir. Ik sloot de deur weer. "Nou?" vroeg ik. Ze haalde diep adem en voor ze wat kon zeggen kraakte ik haar af. "Nee Abir, ik heb hier geen zin in. Zoek maar iemand anders om ruzie mee te maken. Tussen ons is geen band meer. Riyad is de jouwe en ik heb de mijne. Het is klaar. C'est fini" ratelde ik aan één stuk door.

"Seriously Maisae? Ik ben heel wat verbeterd in die ene paar maanden. Ik ben de oude Abir niet meer. Vergeet die maar. Bovendien schaam ik me ook nog eens voor mijn gedrag van toen" zei ze. "Waarom ben je hier dan?" vroeg ik. "Ik wil je alleen even waarschuwen. Kijk uit voor de mensen die jij dichtbij je houdt. Sommigen hebben alleen maar goede bedoelingen, anderen zijn uit op het kwade zolang zij zichzelf maar tevreden houden" waarschuwde ze mij.

"Ik snap je niet. Kan je het even verduidelijken?" vroeg ik. "Dit is alles wat ik je kan meegeven. Neem afstand van sommige mensen en wees alert" zei ze. "Spreek je over jezelf?" zei ik met een glimlach. "Wat is dit toch met jou? Nee we zijn niks van elkaar, maar hoe vaak moet ik je uitleggen dat ik... Ach ja laat ook maar, de keuze is aan jou. Ik heb je in ieder geval gewaarschuwd. Bye Maisae" zei ze waarna ze weer terug het bos in keerde.

Ik stapte in de auto. Wat is dit toch met iedereen? De een is halfdood, de een weer heel agressief en raar, en de ander probeert mij weer levenslessen te leren. Ach ja, het zal wel.

Ik deed mijn gordel om, startte de auto en reed in een keer door naar de stad. Anass is toch vrij vandaag dus hij zal de auto toch niet nodig hebben. Ik keek in de kastjes en vond een paar briefjes van €10. Mooi, hiermee kan ik ontbijten en wat lekkers voor vanavond kopen.

En daar ging ik, alle waarschuwingen en tekenen negerend...