Who is Maisae?

Hoofdstuk 30

Ze haalde diep adem.

"Die nacht van de bruiloft, toen we op de parkeerplaats ruzie kregen" begon ze. Ik knikte en luisterde aandachtig. "Nadat jij mij op de grond had geduwd en weg was gegaan, kwam Anass" zei ze. "Voor?" vroeg ik. "Hij vroeg wat er was gebeurd. Ik zei natuurlijk dat het zijn zaak niet was. Opeens deed hij zijn wijsvinger op zijn lippen. Ik begreep niet waarom ik stil moest zijn. Hij pakte een mes en sneed mijn been open. Ik kon niet gillen omdat er iemand van achter een doekje tegen mijn mond had gedaan waardoor ik binnen enkele tellen in slaap viel" vertelde ze.

"Dat verklaart dus de plas bloed op de plek waar ik je had geduwd" zei ik.
"Exact" bevestigde ze.

"Daarna werd ik wakker op een rare plek. Het was een hotel ofzo. Voor mij stond een man. Ik herinner me zijn naam nog. Nassim. Ik had hem wel eens eerder met Anass gezien. Volgens mij is dat zijn beste vriend. Meteen toen ik wakker werd belde hij de roomservice en vroeg of ze wat eten konden brengen. Hij leek me aardig. Maar hij moest ook maar zijn werk doen. Tegen zijn zin in gaf hij mij zweepslagen tegen mijn benen, rug en armen. Hij kalmeerde mij ervoor en erna wel. Na een tijdje mocht ik eindelijk weg. Ik kwam erachter dat ik al die tijd in Duitsland zat. Ze dropten me in een bos in Tilburg waarna Anass mij bedreigde. Hij zei dat als ik ook maar één woord erover tegen een iemand zeg, dat ik en mijn hele familie er aan gaan. Om te beginnen bij Riyad. Ik kon het niet meer aan" zei ze waarna ze in tranen uitbarstte.

Ik nam haar in mijn armen en probeerde haar te kalmeren. "Ik heb er dus ook geen woord over tegen iemand gezegd" zei ze. Ik liet haar los uit mijn armen waarna ook zij terug in een zitpositie ging zitten. "Maar hoe weet Souhaila hier dan over?" vroeg ik. "Anass mag dan wel slim zijn, maar niet als het om wachtwoorden gaat. Anass had op Souhaila's laptop ingelogd op zijn e-mail. Hij ging even weg terwijl Souhaila klikte op 'wachtwoord opslaan'. Hierdoor kon ze wanneer ze maar wilde zijn e-mail checken. Alleen via haar eigen laptop natuurlijk" zei ze. "Ahh, slim" antwoordde ik.

"Maar even back to the point, waarom wilde Anass jou eerst ontvoeren en mishandelen, en jou dan vervolgens vrij laten?" vroeg ik. "Ohh my, begrijp je het nog steeds niet Maisae?" vroeg ze hysterisch. "Wat moet ik begrijpen? Dat ik met een rare gast ben getrouwd? Ja daar ben ik mij al van bewust. Van zijn gekke verleden nog niet nee" zei ik. "Denk heel even na, wie kwam jou ophalen de dag dat je vrijkwam?" vroeg ze. "Anass" antwoordde ik. "Waarom?" vroeg ze.

Pff, is dit filosofie?

"Mijn ouders wilden mij niet meer zien. Ze wilden niks meer met mij te maken hebben" antwoordde ik. "Welke ouders laten hun onschuldige dochter nou in de steek?  Je had toch niks misdaan? Je onschuld was in principe bewezen. Je kon zonder schaamte terugkeren naar je ouderlijk huis. Waarom zou Anass jou dan alsnog op komen halen?" vroeg ze door.

Een beeld van de powerpoint flitste door mijn hoofd.
'Geld overmaken familie el Zourmi'

"Om zo mijn redder in nood te lijken en meer tijd met mij door te brengen zodat hij closer met mij kon worden" concludeerde ik. "Voila!" riep Abir. "En mijn ouders kwamen niet omdat ze zijn omgekocht en wie weet ook bedreigd" ging ik verder. "Hèhè" zei ze. Ik leunde met mijn hoofd in mijn handpalmen waarna ik met mij handen door mijn haar ging en diep zuchtte. "Ugh ugh ugh, Maisae wat heb jij jezelf aangedaan?" riep ik kwaad. "Maisae, scheidt van hem! Geloof me dat is het beste wat je kunt doen" adviseerde ze mij.

Geloof je het zelf? Ik zit hier in de woonkamer adviezen aan te nemen van mijn voorheen grootste rivale. Als jij mij dit een jaar geleden had voorspeld, zou ik er enorm hard om lachen en je voor grappenmaker uitmaken.

"Dat gaat niet. Ik neem aan dat je Anass inmiddels al kent. Gevaarlijk. Hij zal mij nu echt niet meer laten gaan nadat hij zoveel moeite voor me heeft gedaan. Zijn moeite was zelfs mijn ouders het leven ontnemen" klaagde ik. Ze knikte met medelijden.

"Anyways, dankjewel voor het doen van je verhaal. Ik zal kijken hoe ik dit op zal lossen" zei ik.Ze wou nog iets zeggen maar ik was haar voor. "Ja, dit blijft tussen ons" zei ik. Ik stond op en liep naar de woonkamerdeur tot ze iets zei wat me stil deed staan.

"Stress niet te veel. Dat is niet goed voor het tweede leven wat je meedraagt" zei ze. Ik draaide me om. "Hoe weet je dat ik zwanger ben?" vroeg ik. "Ik herken een zwangere vrouw al op kilometers afstand. Zorg er goed voor" zei ze. Zonder te antwoorden liep ik naar de voordeur en daarna weer naar buiten.

Met grote passen liep ik naar de bushalte.

Oh Anass, jij gaat veel prijzen moeten betalen bij mij...