Who is Maisae?

Hoofdstuk 8

"Riyad?" zei ik geschrokken. Hijgend leunde hij op mijn arm. Ik sloeg mijn handen voor mijn mond. "Met jou moet iemand wel echt conditie hebben" hijgde hij. Ik stelde voor om samen een eind te gaan lopen. "Alleen als jij me optilt" zei hij met een glimlach. Ik gaf hem een speelse klap op zijn hoofd. "Kom op mafkees" moedigde ik hem aan. Het verbaasde mij dat ik nog niet buiten adem was.

"Ik probeer je al twee dagen iets te vertellen, maar je blijft maar wegrennen. Is er iets wat ik moet weten?" vroeg hij bezorgd. Er verschenen een paar rimpels op zijn voorhoofd. How cute! "Was bang voor het monster Riyad. Nou wat wou je mij vertellen?" praatte ik er omheen.  Het laatste waar ik aan wil denken is gisteren. Hij kuchte even. "Hmm, oke. Nou, mijn zus Fayza gaat trouwen en.." begon hij. "Oh wat leuk! Mabrouk" onderbrak ik hem. "Ja ehm dankjewel, mijn moeder wilt jullie al een tijdje uitnodigen maar ze kan jouw moeder nooit vinden. Dus dan moet het via mij. De bruiloft is aanstaande zaterdag, de zaal is Tulp 2 in Zaandam" zei hij. Ik zette alle informatie in mijn telefoon en bedankte hem voor het doorgeven.

Op dat moment liepen we langs Abir's huis. Er viel een doodse stilte. Alweer zag ik het beeld voor mij van hoe ze naar hem toe rende en hem vrolijk een kusje gaf. De stilte begaf zich toen we de straat uit waren. "Dus, hoe gaat het tussen jou en Abir?" vroeg ik. "Goed, ze is vandaag jarig. Nu is zij ook eindelijk volwassen, nu moet zij zich er nog naar gedragen en dan is alles perfect" lachte hij. Schaapjes lachte ik mee. Tuurlijk was deze lach niet gemeend! Ze had met hem voordat ik met hem had, door haar is het uiteindelijk uitgegaan tussen ons, en nu zijn ze weer samen?! "Gaan jullie nog wat leuks doen?" vroeg ik door. "Straks uiteten bij het restaurant van Mehmet. Ik heb meteen ook een verrassing voor haar..." vertelde hij vrolijk. Ik luisterde niet eens meer. Na een tijdje had hij door dat ik niet meer luisterde en besefte hij dat wij twee exen waren die samen liepen. Hij kende mij goed genoeg om te weten dat dit onderwerp mij diep raakt.

Voor de tweede keer viel er een doodse stilte. Mijn beltoon verbrak deze stilte. "Hallo?" "WAAR BEN JE HEKS? IK WACHT AL EEN KWARTIER OP JE! WALLAHI ALS JE NOG IN BED LIGT!" schreeuwde Mariam door de telefoon. Ik hield de telefoon een paar cm van mijn oor af. "Goedemorgen Mariam, ik ben buiten. Ik loop net het centrum in. Zie je zo" zei ik. "BINNEN VIJF MINUTEN WIL IK..." schreeuwde ze. Ik liet haar niet uitpraten en hing op. Daar ga ik straks klappen voor krijgen.. "Ouch, kon ze nog harder schreeuwen?" vroeg Riyad terwijl hij zijn handen van zijn oren af haalde. Ik lachte. "Meet my cousin" zei ik. Hij schoot in de lach. "Gekke nicht heb jij joh" zei hij. "Vertel mij wat" zei ik.

Na die zin besefte ik dat ik mijn eindbestemming had bereikt. "Dus.." zei ik. Hij herhaalde mij. Dit was dus echt heel erg akward.. "Thanks voor het meelopen" bedankte ik hem. "Geen probleem. Ik moest toch deze kant op. Cadeau kopen haha" zei hij terwijl hij ongemakkelijk op zijn achterhoofd begon te krabben. "Gefeliciteerd, maak er een leuke dag van" zei ik. Hij knikte als antwoord. Dit was het moment dat we afscheid moesten nemen. Maar hoe? Toen we nog bij elkaar waren ging dat met een knuffel. Neeh, te akward. Een hand? Neeh..

"MAISAE SCHIET OP! JE BENT AL TE LAAT EN DAN WIL JE NOG EEN HALF UUR VOOR DE DEUR STAAN" schreeuwde Mariam. "Ga maar naar die gestoorde nicht van je" fluisterde Riyad. "IK HEB OREN HOOR!" schreeuwde Mariam naar Riyad. Hij trok geschrokken zijn wenkbrauwen op waarna ik in de lach schoot. "Doei" zei ik lachend. Hij beantwoordde het met een zwaai en liep verder. Mariam hield de deur voor mij open als een portier. "Yallah werken" zei ze. Ik zuchtte en liep