7. Mektup/ 1996, salı.
Kumandanım, bu sabah kalktığımız anda öğrendik ki siz ve askerleriniz yeni oluşturduğunuz savaş planı için gitmişsiniz. Gittiğinizi söylediklerinde kalbimde oluşan burukluğu, kırılganlığı size anlatmaya bile çekinir durumdayım. Gözlerimde biriken yaşların akmaması için bir süre uğraş verdim. Sonra, revire gitmeden önce kahvaltı alanına gidip kahvaltı yapmak için oturduk. Sizin sevdiğiniz haşhaşlı ekmekleri görünce ne yapacağımı şaşırdım. Umarım yanınıza haşhaşlı ekmek almışsınızdır kumandanım. Siz yokken boğazımdan o ekmeklerin nasıl geçeceğini bile bilmiyorum. Sadece bu mektubu okuduğunuzda yavaşça 'ekmeklerden almıştım' demenizi umuyorum.
Umarım, dönmeniz uzun sürmez. Her gün sizin odanızın kapalı penceresine bakacağımı bilmenizi isterim. Ve umarım ki kumandanım, döndüğünüzde parmaklarım sizin yaralı vücudunuzda dolaşmaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Save Myself || h.s
FanfictionSiz güzel bir kumandandınız. Ben ise güzel bir hemşire. Gönlüm size kapılırken bana sormadığı için bazen kızsam da susuyorum. Çünkü, sizi gördüğüm her yerde tuhaf hissetmekten gönlümde bende mutluyuz.
