11

425 60 42
                                    

11. Mektup/ 1996, Salı.

Kumandanım, bugün hiç geçmeyecek sandım. Hatta, şuan da heyecandan bayılmadığım için dua ediyorum. Bu sabah kalktığımızda siz çoktan uyanmıştınız ve revirin kapısının önünde bekliyordunuz. Bir anlığına epey endişeli bir şekilde yüzünüze bakmıştım. Yaralanmadığınızı anladığımda tek yaptığım rahat bir nefes almaktı. Gözlerinizi bana çevirdiğinizde başınızdaki şapkayı çıkarıp hafifçe gülümsediniz. O halinizi görünce yanınıza koşup, dizlerimin üzerinde çökmek istedim. Ortaya çıkan küçük gamzelerinizi şefkatle öpmek istedim. Ama biliyorum ki kibarlığınız, önünüzde diz çökmeme müsaade etmez. Her neyse, tek yaptığım gülümseyerek karşılık vermekti. Size doğru yaklaştığımda boğazınızı temizlediniz ve konuştunuz.

"Günaydın hemşire."

Kalbim heyecanla çarparken, içimden sesimin titrememesi için dua ederek karşılık verdim size.

"Günaydın kumandanım."

Yüzünüz bir an gülümsemenizle aydınlandı. Dudaklarımı yaladım ve gözlerimi gözlerinizden çekmek için uğraştım. Ancak, siz ısrarla gözlerime bakıyordunuz. En sonunda, alt dudağınızı ısırdınız ve boğuk sesinizle konuştunuz.

"Geçen gün- Geçen gün odanıza bıraktığım gül hoşunuza gitmiştir umarım."

Kaşlarım şaşırtıyla havalanırken kalbimin bedenimden ayrıldığını hissettim. Dudaklarım yavaşça aralanırken ne söyleyeceğimi bilemeden durdum. Odamdaki gülü siz bırakmıştınız. Kumandanım, sizi temin ederim ki bunu söylediğiniz an tek yapmak istediğim kollarımı size sarmaktı. Ama yapamadım işte, size öylece baktım ve konuşmaya çalıştım. "Kumandanım-yani, gülü siz mi bıraktınız?"

O anda konuşabildiğime bile şükrediyorum. Dudaklarınızda hafif bir sırıtış oluşurken kafanızı salladınız ve şapkanızı başınıza tekrar takıp yavaşça konuştunuz. "Ben cevabımı aldım hemşire, gitmeliyim." Yüzünüzdeki gülümseme daha da büyürken başınızla selam verip yanımdan gittiniz.

Kumandanım, şuan da bile yüzümdeki büyük gülümsemeyle bu satırları yazıyorum. Sizin aşkınız kalbimi öyle bir tüketiyor ki, bazen vazgeçmek istiyorum ama yapamıyorum. Sizin gülümsemeniz tek aydınlığım.

Save Myself || h.sHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin