20. Mektup / 1996, cuma. (Carine, Harry'nin mektubuna karşılık olarak yeni bir mektup gönderiyor.)
Kumandanım,
Öncelikle sizden mektup geldiğini öğrendiğimde dizlerimin beni taşımayacağını ve bir an yere düşeceğimi sandım. Sizin cevap vermeyeceğinize eminken cevap vermeniz beni o kadar şaşırttı ve mutlu etti ki...
Mektubunuz yastığımın altında duruyor. Uyurken elimi yastığımın altına uzatıyorum ve orada olduğundan emin oluyorum. Biliyorum, belki gülünç olabilir. Ama sanki o mektuba dokunduğumda size dokunuyor gibi hissediyorum. Tatlı bir sıcaklık yatağımı kaplıyor ve beni güvende hissettiriyor. Tanrım, mektubunuzu okurken yüzümde oluşan gülümsemeyi, yanaklarımdan süzülen yaşları durduramadım. Ki durdurmakta istemedim zaten. Sizin benim aşkıma karşılık verdiğinizi öğrenmek kalbimde ufak bir sızıya yol açtı. Endişelenmeyin, bu tamamen heyecan ve mutluluktan kaynaklanan bir sızıydı. Bu mektuba belki karşılık vermezsiniz ama ben yine de yazıyorum. Biliyorum, bir hemşire olarak size sürekli mektup göndermem yakışı kalmaz. Ama bu sefer kendimi durdurmayacağım.
Ne olursa olsun kalbinizi kalbimde hissetmeye ihtiyacım var.
Ve bilin diye söylüyorum, ben çoktan size aitim.
Sevgilerle,
Size karşı güzel duygular hisseden Carine hemşire.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Save Myself || h.s
FanfictionSiz güzel bir kumandandınız. Ben ise güzel bir hemşire. Gönlüm size kapılırken bana sormadığı için bazen kızsam da susuyorum. Çünkü, sizi gördüğüm her yerde tuhaf hissetmekten gönlümde bende mutluyuz.
