Save Myself || h.s

29

29. Mektup / 1996, pazartesi.

Kumandanım,

O gece yemekten sonra beni odama kadar bıraktınız. Sizinle birlikte yürürken askerlerin bakışlarını üzerimizde hissetmiştim. Bunu sizinde hissettiğinizi biliyorum. Gözlerinizi arada bir askerlere çevirip keskin bakışlar atıyordunuz.

Odamın önüne geldiğimizde gözlerinize bakmakta zorlandım. Gözlerinizin içinde bütün duygulardan ufak parçalar taşıyordunuz. Biraz hüzünlü biraz sevgi dolu bakıyordunuz. Birkaç saniye sonra elinizi ensenize götürüp konuştunuz. "Bu güzel yemek için teşekkürler hemşire."

Bana hitap ederken 'hemşire' demeniz yutkunmamı sağladı. Üstelik ismimi bu kadar güzel söylüyorken 'hemşire' diye hitap etmeniz kalbimi hafif bir şekilde sızlattı.

Yine de kendimi gülümsemekten alıkoyamadım. Elinizi ensenizden çektiniz ve benimle birlikte gülümsediniz. Tekrar konuşmadan önce gözlerimizi buluşturdunuz. "Uykun gelmiştir, odana geç artık."

Düşünceli sesiniz midemin kasılmasını sağlarken gülümsemeye devam ederek hızla konuştum. "İyi geceler kumandanım."

Kafanızı sallayıp karşılık verdiniz. "İyi geceler."

Birbirimize gülümsedikten sonra yavaşça arkanızı döndünüz. Aklımda dönüp duran şeyi yapmak istiyordum. Sizi durdurmalıydım. Boğazımı temizleyip titrek sesimle bağırdım.
"Harry! Yani... kumandanım!"

İsminizle size seslenmem beni bile şaşırtmıştı. Hızla bana döndünüz ve kaşlarınız şaşırtıyla kalktı. Yutkunarak size yaklaştım ve parmak uçlarımda yükselip pürüzsüz yanağınıza bir öpücük bıraktım. Geriye çekilmeden önce yanaklarımın yandığını hissetmiştim. Şaşkınlığınızla beraber yavaşça güldünüz. Gözlerimi sizden kaçırmamak için kendimi tuttum. Kafanızı benimle aynı boya gelmek için eğdiniz. Kalbim hızlanırken dudaklarınız dudağımın kenarıyla buluştu. Temasınız o kadar hafiftiki dudaklarınızı yavaşça bastırıp geri çekildiniz.

Elimi öptüğünüz yere götürdüm. Bu sefer gözlerimi gözlerinizden kaçırmıştım. Adım seslerinizi duymadan önce konuşmanızı duydum. "İyi geceler, güzel eşim Carine."