8. Mektup/ 1996, Cuma.
Kumandanım, hala daha dönmediniz.
Bu sabah revire birçok asker geldi. Kimisi vücudundan yaralanmıştı. Kimisinin de bilinci açık bile değildi. Gözlerim onları iyileştirmek için uğraşırken bile revirin kapısındaydı. Sizin vücudunuzdan yara almış ya da bilinciniz kapalı bir şekilde geleceğinizden çok korktum. Bilin ki kumandanım, eğer öyle gelirseniz ne yapacağımı bilmiyorum bile. Ben bir hemşireyim ve görevimi yerine getirmeliyim. Ama yaralarını saracağım kişinin siz olması beni kahreder.
Sizin vücudunuzdaki yaralar yerine kalbinizdeki yaraları sarmayı çok isterdim. Size olan sevgimle, yaralarınızı iyileştirmeyi hep bekleyeceğim. Umarım, sağlam bir halde gelirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Save Myself || h.s
FanfictionSiz güzel bir kumandandınız. Ben ise güzel bir hemşire. Gönlüm size kapılırken bana sormadığı için bazen kızsam da susuyorum. Çünkü, sizi gördüğüm her yerde tuhaf hissetmekten gönlümde bende mutluyuz.
