I Swear, I Hate You

>>>Chapter 41<<<

Picture: Zeiyarah Fuentes

Crystal's POV

I thought their relationship will turn out well. I always admire them because despite of the long distance, their heart will remain connected. That no one could ruin the strong connection between them. But relationships are not perfect. Pains and heartbreaks are inevitable.

Distance can never seperare two hearts that really care. Some says that long distance relationship is one of the sweetest relationship. It's sweet two see people who are patiently waiting for each other because it's worth it.

But was it really worth it? Is the pain worth it? Oo, alam kong mahal nila ang isa't isa at trust is very important pero hindi mo naman malalaman if ano na bang nangyayari sa kanya dun? If he is still yours or you're already replaced.

Ilang taon na rin sila and I thought Lazer will never hurt my friend again. We trusted him. But what now? May babae siya? He's cheating? Hindi ko alam kung bakit sa tagal na nila ay nagawa pa niyang lokohin si Jade. I also don't understand why people cheat. If you're not happy, just leave. Simple as that.

"Ready na, Crystal?" Bumalik ako sa realidad nang tanungin ako ni Zei.

Marahan akong tumango and then she guided me kung nasaan iyong place ng dinner date.

Napaisip na naman ako.

Sigurado na ako eh. Sigurado na ako na ibababa ko na ang pride ko at make Hiro mine again, because Zei's words struck me. But ngayong nalaman ko ang tungkol sa nangyari kina Lazer at Jade ay napaparaning na naman ako.

Oo, napapraning na ako. Jade is hurting, badly. Sa iyak palang niya ay alam ko ng sobrang sakit talaga ang nararamdaman niya. Sino ba naman ang hindi masasaktan? They're definitely going strong pero may babae pala. And I don't want to feel that kind of pain.

For me, Jade and Lazer then Fire and Ruby are an epitome of forever. Sila nga na ang tagal nila ay nasasaktan parin. How much more kami ni Hiro?

"Okay ka lang?" Biglaang tanong no Zei sakin.

Napamaang naman ako. "H-huh? Uh. Y-yeah. I'm fine." Napaiwas ako ng tingin.

"Ang lalim naman ng iniisip mo! Come on! Remember what I told you earlier! Everything will be fine." Sabi niya at ngumiti.

Ngumiti lang din ako at di na nagsalita pa. Hanggang sa narating nga namin ang lugar kung saan gaganapin ang dinner date.

Wow.

Napamangha ako sa nakita ko. May isang lamesa at dalawang upuan na pinalibutan ng kandila na nakahugis puso. Nagkalat rin ang mga rose petals sa paligid at may dalawang kandila sa table.

Napatingin rin ako sa lalaking nakatayo at naghihintay sakin. Makita ko lang siya ay nasasakan na ako.

"Iseserve rin namin ang pagkain niyo, maya-maya lang." Bulong sakin ni Zei at di ko nalang pinansin dahil busy ako sa pagtingin sa paligid. "Go on" sabi niya at naglakad na papaalis.

Nagsimula rin naman akong naglakad papalapit sa kanya. Inilahad niya ang kanyang kamay kaya kinuha ko ito at ngumiti.

Hinila rin niya ang upuan para sakin at nagpasalamat naman ako. Umupo rin siya at ipinatong ang magkabilang siko sa lamesa at mataman na nakatingin sakin.

Ang awkward.

Tumikhim siya at tumingin sa mga kandila. "Ang ganda ng ginawa nila Zei."

Napatingin naman uli ako sa paligid. "Oo nga."

"Ang seryoso mo kanina, gusto mo talaga ang prize?" Tanong niya at natigilan naman ako.

"A-ahh. Kasi...." napakamot naman ako sa batok