Bir insan ölür bir insan doğardı. Düzen buydu. Ama bir gün düzen bozuldu. Ölmemesi gereken bir bebek ölmüş ve yerine başka bir bebek doğmuştu. İşte o gün; Gölgenin hayatı bitmiş, Vahşet'in hayatı başlamıştı...
...
28/04/2017
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BANA BU KAPAKLARI YAPAN @FELEFECİKELEBEĞE TEKRARDAN ÇOOOKKKK TEŞEKKÜR EDİYORUM...
İYİ OKUMALAR
Genç kız, birazdan olacaklardan ve olanlardan habersiz iki çift gözün odak noktasıydı. Şu an da saat altıydı ve Araf'ın yardım etmesini istediği kişiler birazdan geleceklerdi. Araf, aslında hepsinin gece gelmesini istemişti ama onlar gece işleri olduğunu söylemişlerdi bu yüzden şimdi geleceklerdi.
Gece kimin ne işi olurdu ki? Lavinya da bunu çok düşünmüştü ama cevap koca bir hiçti.
Yemek yedikten sonra Araf'ın dediği gibi film izlemişler ve ardından Lavinya dışarı çıkmak için ısrar etmeye başlamıştı çünkü içinde bulunduğu kıyafetleri iki gündür hiç çıkartmamış ve artık rahatsız olmaya başlamıştı.
Araf, Lavinya'nın dışarı çıkma isteğinin altında ne yattığını öğrendiğinde 'klasik kız takıntısı' demişti ve eve gelen yardımcısını göndermiş Lavinya ya uygun siyah bir hırka ile kırmızı elbise aldırmıştı. Sonra ise Lavinya en azından bahçeye çıkmak istemişti ve sonunda Araf'ı ikna etmiş çıkmıştı.
Aslında Araf'ın ikna olma sebebi Lavinya değil, bahçede gözükmeyecek şekilde dolanan korumalardı. Bu kadar koruma içinden kimse buraya giremezdi. Bunun sayesinde şimdi evde, arka bahçeye açılan camdan kapının önünde durmuş Lavinyayı izleyebiliyordu.
Lavinya ağaçların olduğu bir noktaya odaklanmıştı. Rüzgardan dolayı savrulan saçları ve kıyafeti umurunda değil tek düşündüğü ileride ne olacağıydı. Zira hayatında yaşamadan ölmek istemediği bir duygu vardı ve günlerdir içerisinde dışa çıkmak için çabalıyordu. Lavinya da o duyguyu dışarı çıkartmadan gözlerini hayata yummak istemiyordu.
Araf izlediği genç kızın ne düşündüğünü az çok tahmin edebiliyordu çünkü kendisi de aynı şeyi düşünüyordu. Derin bir nefes alıp nefesini içinde bir süre tuttu. Eğer genç kıza bir şey olursa bu nefesini asla bırakmazdı. Ve evde bir melodi yankılanmaya başladı. Genç çocuğun telefonu çalıyordu.
Araf arkasını döndü. Telefonu masanın üstündeydi, telefona doğru büyük adımlar atarak geldi. Ellerine aldığında kaşları çatılmıştı. Gizli numaradan aranıyordu. Telefonu açıp kulağına götürerek konuştu.
"Efendim." Karşı taraftan sadece rüzgar sesi geliyordu. Bir süre sonra hışırtılar da gelmeye başlamıştı ve Araf tam telefonu kapatacakken duyduğu sesle bundan vazgeçti.
"Merhaba Araf." Arayan kişinin kim olduğunu tahmin etmek zor değildi.
"Ne istiyorsun? Bu seferki mesajın sesli mi?" Vahşet gülümsedi, Araf'ın amacı onu konuşturarak sesinden kim olabileceğini düşünmekti. Madem o Araf'ı tanıyordu o zaman Araf'ta onu tanıyor olmalıydı.
"Bu seferki mesajım sana özel Araf KUTER." Araf gerilerek gelecek olan konuşmayı bekledi ama kulağına ulaşan yeniden hışırtılar olmuştu.
