status: it's COMPLICATED! (COMPLETED)

Chapter 22

--cont.--

"KEVIN! ANNA! HUMANDA KAYO SA AKIN!!"

"Anna! Anna! Si Nicole, andyan na!! TAKBO!!"

Dali-dali akong tumakbo sa likuran ni Kevin habang bit-bit ko yung bouquet of flowers and clues tapos hawak naman ni kevin yung chocolate.

"Anna bilisan mo!! Alam mo naman na mala-kabayo kung maka-takbo yang si Nicole!!" sambit ni Kevin habang tuloy-tuloy lang siya sa pag-takbo pabalik ng classroom namin.

"Oo andyan na! Saglit lang, baka masira kasi itong roses ko eh." sabi ko habang inaayos ko yung bulaklak at tumatakbo at the same time.

*Booogssh!!

"Aray!"

'Sino naman kaya yung bumangga sa akin?!'

"Anna I'm sorry! Hindi kita napansin! Sa iba kasi ako nakatingin! I'm sorry." sabi ni Enzo habang tinutulungan akong tumayo. Napa-upo kasi ako sa sahig sa lakas ng pagka-kabangga namin at tumilapon pa yung mga hawak ko.

"It's okay. I'm sorry din. Hindi rin kasi ako nakatingin sa dinadaanan ko kasi sa bulaklak ako nakatingin. Sorry."

"Ah, ito ba?" tanong niya sabay dampot ng bouquet at cards. "Here."

"Thanks!" saka ko inabot yung binibigay niya.

"Sige Anna, mauna na ako. May gagawin pa kasi ako sa library eh. Bye!" atsaka na siya kumaway at nag-lakad paalis.

"Uy Anna! Okay ka lang?" tanong ni Nicole sa akin

"Huh? Ano. . oo, okay lang ako. . Tara!" saka na kami naglakad pabalik ng classroom.

TYLER's POV

"Okay class, wag niyong kakalimutan yung activity natin next month ha? Tyler, please coordinate with the other departments para ma-finalize na natin ang list ng mga sasali at ma-umpisahan na ang pag-conceptualize ng plans. Okay class, goodbye!" sabi ni Sir Babasoro at saka na siya umalis.

"Haaayy!! Bakit naman kasi ako pa ang napili niya na maki-coordinate?! Dag-dag pa sa trabaho ko!"

Paano naman kasi. Meron daw kaming charity event na gagawin next month. Pupunta daw kami sa mga rural areas at titira daw kami sa mga indigent families doon for 1 week. Tutulungan namin sila sa mga household chores nila, sa pag-aalaga ng mga anak nila, sa pagfa-farming nila kung nag-fafarming man sila and etc., etc.. In short, magiging katulong nila kami for 1 week.

Sabi ni Sir, hindi lang daw kami makakatulong sakanila, kundi maiintindihan pa daw namin ang buhay nila. His words are . .

"Sometimes class, you need to put yourselves on the shoes of others who are less fortunate than you are. With that, you will have the opportunity to experience hardships and pain and it will help you to more appreciate the essence of life and the importance of treasuring whatever you have that they dont."

'Nosebleed ako kay Sir! Pero ano pa nga ba ang gagawin ko? Edi sundin ang pinag-uutos niya. Siya ang professor eh! Studyante lang niya ako. Hay!'

"Umpisahan ko na ngang mag-hanap ng mga interesadong sumali."

Kailangan ko daw maghanap ng 70-100 participants. Kamusta naman yun di ba? Bale ang kailangan ko, 10 participants per course na meron dito sa University and 10 office staffs.

'Kaya yan Tyler! Kayang-kaya!'

After an hour of going back and forth to different departments to solicit peoples to join the charity event. He obtained. . .