Multimedya: Sia | The Greatest
Keyifli Okumalar....
🍀
Esra Yağmurlu
Allah kahretsin! Ne diye hastaneye gitmişsem? Yemin ediyorum bugün tüm beynim neredeyse yanıyordu. Azman olmasaydı kesinlikle berbat bir gün geçirecektim. O bilmese de bugün için, zihnimi oyaladığı için, ona minnettardım.
Okula gidip derse girsem de bunu sadece devamsızlık için yapmıştım. Derse ise dikkatimi bir dakika bile veremedim. Eve dönerken duraksayıp caddede bir kaldırıma oturdum. Elif ve Gül'ü engellenenler listesinden kaldırdım ve hangisini arayacağıma karar vermeye çalışarak bir süre bekledim ama benim aramama kalmadan telefon çalmaya başladı. Gül'ün ismi ekranda belirince biraz rahatladım, ben de tercihimi ondan yana kullanmaya karar vermiştim zaten. O aramızdaki en ılımlı tipti en azından.
"Şirine!"
"Esra!" diye kükreyince bir an Elif'le mi konuşuyorum acaba diye düşünmeden edemedim. Bu kızın ılımlı olması gerekiyordu. "Kızım şu an evde seni kesme planları yapan üç cani bekliyor."
Lafı uzatmamaya karar vererek direkt konuya girdim. "Gül ben hastaneye gittim."
"Kontrole mi?" dedi şaşırarak.
"Hayır. Ben... Şey... o-onu görmeye."
"Kimi?" dedi tereddütle.
"Gül anladın işte. Onu görmeye git-"
"Ne dedin, ne dedin?" diye bağırarak sözümü kesti.
"Gül lütfen yapma. Sadece annemi oyalayacak bir şeyler bulun. Eve geleceğim. O zaman anlatırım."
"Esra..."
"Lütfen Gül."
"Tamam, halledeceğim," dedi sesini yumuşatarak. "Sadece eve gel."
"Tamam," diyerek telefonu kapattım. Derin bir nefes alırken kendimi toparlamayı denedim. Başarısız olacağım aşikârdı ama en azından yüzümü maskeleyebilmiştim. Doğrulup eve yürürken ayaklarım geri geri gidiyordu ama eninde sonunda o eve girmek zorundaydım. Kaçışım yoksa kabullenmekten başka çarem de yoktu.
Binaya girip kapının önünde bir süre bekledim ve en sonunda Gül'ün anahtarıyla kapıyı açtım. Karşımda elleri belinde annemi bulmam da ayrı bir güzel olmuştu tabii. "Annem!" dedim yumuşak bir tonda, daha çok yaramazlık yapan çocuk bakışlarıyla.
"Kızım!" dedi o da beni taklit ederek. "Seni dövmek için birçok alet edevat hazırlamıştım ama neyse ki Akın oğlum sayesinde pek de gerek kalmadı."
"Akın mı?"
Gül odasından çıkarken "Akın seni hastaneye gitmeye ikna etti ya canım arkadaşım. Annen ondan bahsediyor," diye beni uyardı. Uyarıyı alıp Gül'ün yanında biten Elif'in öldürücü bakışlarında biraz oyalanarak yine anneme döndüm.
"Ha! Evet. Çok ikna edici bir çocuk."
"Bu hareketinden sonra ateşli hastalık geçirenin sen olduğunu düşünmeye başladım," dedi annem tek kaşını kaldırarak.
"Hadi annem ya!" dedim ve yanına gidip ona sarıldım. "Gittim işte hastaneye, asma suratını."
"Neyse..." dedi. "Çok mükemmel bir anne olduğumdan seni affediyorum."
Geri çekilirken güldüm. "Ve çok da mütevazi."
"Öyleyim dimi," dedi annemde gülerek.
Üzerine dikkat ettiğimde ceketini giymiş olduğunu gördüm. "Hayırdır annem, bir yere mi gidiyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÜFÜR YOK!
Humor*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyz...
