Jongensinternaat

- D1 | TWENTY SIX -

Ik ga bij de andere zitten. Austin kijkt niet heel blij naar me. Ik kijk onschuldig naar mijn eten. 

Na vijf minuten kan ik zijn moordende blik niet meer aan. "Het spijt me oké! Ik had moeten kloppen, maar ik dacht dat Jaden er al was." zeg ik met een hoge stem. Austin begint samen met de andere te lachen. 

"Het is je vergeven. Als je de volgende keer maar niet het moment met mijn vriendin verpest." zegt hij. Ik knik en kijk naar de tafel waar mijn oude vrienden zitten. "Sorry jongens, ik moet even iets doen." zeg ik. Ze begrijpen wat ik bedoel en knikken. 

Ik sta recht en ga tussen Jake en Link zitten. "Hey?" zeg/vraag ik ongemakkelijk. "Hey Star." Ik glimlach bij het horen dat ze nog steeds mijn bijnaam gebruiken. "Het spijt me." zeggen we allemaal tegelijkertijd waarna we beginnen te lachen.

 "Begin jij maar." zegt Aaron. 

"Het spijt me dat ik jullie zomaar gedumpt had. Ik kon het gewoon niet aan om jou elke dag te zien Gray. En het zou ook voor Yara moeilijk zijn als ze jou altijd moest zien, dus ik dacht dat dit het beste was. Maar ik had het fout. Ik ben weer gelukkig maar ik mis jullie nog steeds." zeg ik een adem. "Nu jullie." zeg ik. 

Grayson begint. "Het spijt me dat ik ben vreemd gegaan en daarna me als een eikel heb gedragen." 

"Het spijt ons ook dat we je zomaar hebben laten gaan." zegt Link voor de anderen. "Ik vergeef jullie allemaal." zeg ik. "Wij vergeven jou ook." zegt Jake voor iedereen. Ik geef Jake en Link een knuffel omdat ze naast me zitten. 

"Nu kom mee. Ik wil dat mijn vrienden en mijn andere vrienden met elkaar om kunnen gaan. Trouwens deze tafel was toch nooit echt op een goede plaats." zeg ik lachend. Iedereen kijkt elkaar twijfelend aan. 

"Kom op jongens. Jaden is nu mijn vriendje en ik wil bij hem kunnen zitten maar ik wil ook bij jullie kunnen zitten." zeg ik. "Oké dan." zegt Jeremy met een glimlach. 

Ze staan allemaal recht en volgen me naar Jaden, Austin, Zack, Brian en Noah's tafel. Mijn vrienden staan recht. "Rustig. Het is oké, we hebben het goed gemaakt en ik wil dat jullie ook met elkaar kunnen omgaan." zeg ik. Iedereen behalve Jaden knikt. Hij kijkt van Grayson naar mij en dan terug naar Grayson. 

"Kom op Jaden, wees niet jaloers. Ik vind jou leuk. Ik ben over Gray." fluister ik in zijn oor. Hij knikt dan toch. 

"Oké en nu een kleine update in iedereen zijn leven. Zoals jullie al weten ben ik nu samen met Jaden en Austin is nu samen met Yara." zeg ik terwijl ik bij het laatste naar Jeremy kijk. 

"Ik ben samen met Mirthe." zegt Jer snel na mij. "Echt?!" roep ik enthousiast. Ik had Mirthe sinds het voorval niet meer gezien, maar ik mis haar ook wel. Nu ik de jongens heb vergeven moet ik haar maar ook eens vergeven. Ik zal haar straks bellen. 

"Iemand anders ook nog iets?" vraag ik. 

"Ik ben ook met iemand samen. Het is nog maar vers." zegt Aaron. Plots voel ik een steek van jaloezie door me gaan maar ik besluit het te negeren. 

Na het eten ga ik samen met Jeremy naar zijn kamer. We gaan samen met Mirthe face timen. Jake en Gray zijn samen met Link en Aaron naar hun kamer gegaan. De telefoon gaat over en Mirthe komt bijna meteen in beeld. 

"Hey schat." zegt ze blij als ze Jer ziet. Ze kan me nog niet zien. "Hey babe." zegt Jer terug. "We zijn vandaag niet alleen. Er is iemand die je wil spreken." zegt hij met een blik op mij gericht. 

Ik ga dichter bij Jeremy zitten zodat Mirthe me ook kan zien. Ze ziet me en we zeggen op het zelfde moment sorry. "Dit is de tweede keer dat dat gebeurd bij me." zeg ik lachend. Jer en Mirthe lachen ook mee. 

"Jij begint." zeg ik. "Het spijt me. Ik weet dat je kwaad was om wat ik had gedaan met Jer. Ik probeer Yara ook al een tijd te bellen maar leg altijd snel af omdat ik bang ben." zegt ze. 

"Je moet haar gewoon bellen. Je weet hoe Yara is, ze kan niet lang boos blijven. Ik weet zelfs zeker dat als Jeremy haar belde om hem te excuseren dat ze hem zou vergeven. Misschien kunnen jullie het zelfs samen doen." zeg ik. Ze zeggen allebei dat dat wel een goed idee is. 

"Nu is het mijn beurt. Het spijt me. Ik was boos om wat je gedaan had maar ik had ook wel eens kunnen bellen om naar je verhaal te luisteren." zeg ik. "Nee, je hebt niks om sorry voor te zijn om sorry voor te zijn." zegt ze. "Oké dus nu is alles weer goed?" vraagt ze. Ik knik. 

"We vergeten even dat Jer bij ons zit en beginnen blij te gillen. Ik moet nu gaan. Mijn vriendje, Jaden, is op me aan het wachten." zeg ik met een glimlach als ik aan Jaden denk. 

"Oké, we bellen nog wel eens." Ik knik, sta recht en loop de kamer uit.