Jongensinternaat

- D2 | TWO -

Sinds het uit is gegaan met Aaron, ben ik weer meer met Austin en Jer gaan praten. Zij waren voordat al mijn vrienden hier op het internaat kwamen, mijn twee beste vrienden. Ik kon altijd met ze praten. Jer heb ik niks gezegd van de break-up met Aaron, maar Austin wel. Vraag me niet waarom ik het wel tegen hem heb gezegd en niet tegen mijn beste vriendinnen. 

In New York stuurde ik wel met iedereen, maar ik heb niet gezegd dat het is uit gegaan. Austin weet wanneer en waarom. Ik wil nu met hem gaan praten, want ik ga het - denk ik - niet aan kunnen om zo meteen Scott en Haley klef te zien doen en morgen Jer en Yara ook. 

Ik klop op de deur van de kamer van Austin, Jaden, Jake en Grayson. Jaden doet de deur open. "Starlett! Hoe was het in New York?" vraagt hij. "Het was wel leuk." zeg ik niet overtuigend. "Waarom niet?" "Omdat het is uitgegaan met Aaron, maar kan ik Austin even spreken?" vraag ik hem. "Natuurlijk... Austin, Star wil je spreken!" roept hij achter zich. 

Austin komt in de deur opening staan en ik trek hem in een omhelzing. "Kunnen we even praten?" vraag ik fluisterend in zijn oor. Hij knikt subtiel. "Wij gaan even praten." zegt hij tegen Jaden. 

We gaan tegen de muur zitten en stukje van de kamers van al mijn vrienden. 

"Hoe gaat het nu met je?" vraagt hij na een tijdje. "Ik weet het niet. Ik wil gewoon vergeten wat er in de zomer is gebeurd, maar het is alsof het me gewoon volgt." zucht ik. "Star, het volgt je ook letterlijk. Hij zit ook op deze school. Jou vrienden zijn ook zijn vrienden." 

Ik weet dat hij gelijk heeft. Dit wist ik al langer dan vandaag. Ik wist dat het me pijn ging doen om hem te zien. Het was ook moeilijk om op dezelfde hotelkamer te slapen. Mijn moeder wou me wat ruimte geven, dus had ze een kamer geboekt voor mij en Aaron - met twee kamers in. Elke avond nadat het uit was kwam hij met een meisje naar het hotel. Dat brak mij nog meer. Na Mason was hij degene die me met lijm weer aan elkaar had geplakt. In de zomer heeft hij me in nog kleinere stukjes gebroken. 

"Je houdt nog steeds van hem, is het niet?" vraagt Austin. "Ja, daarom doet het nog meer pijn." zeg ik. 

Ik probeerde in New York mijn pijn weg te drinken met alcohol. Met mijn fake ID was dat niet zo heel moeilijk. Het werkte wel, maar elke ochtend - wanneer ik wakker werd - deed het nog meer pijn. 

"Je moet hem vergeten Star. Zoek een jongen die beter is voor je. Zo ga je ook alles van de zomer vergeten." zegt hij. "Beloof je dat?" vraag ik. "Ik beloof het." 

Ik sta weer op en veeg mijn tranen, die midden in ons gesprek kwamen opdagen, weg. "Ik ga maar weer naar Scott en Haley's kamer. Yara wilt een filmavond houden." zeg ik. Hij schudt lachend zijn hoofd. "Veel plezier en wie weet helpt het wel een beetje." zegt hij troostend. 

We lopen samen naar de juiste kant, maar ik loop eerder een kamer in dan hem. 

"Guess who's back!." zeg ik nep-enthousiast, maar ze merken niet dat het nep is. "Welke films gaan we kijken?" vraagt Mirthe. "I am number four!" roept Scott enthousiast. Ik schud grinnikend mijn hoofd. Yara zet de film aan en meteen is al onze concentratie op de film gericht. 

Na nog ongeveer 3 films gaat iedereen naar zijn eigen kamer. Ik moet dus naar mijn nieuwe kamer en mijn nieuwe kamer genoten. Ik open de deur Cameron en Blake zitten allebei op hun bed. Ik neem uit mijn koffer mijn oversized t-shirt en loop er mee naar de badkamer. 

Omgekleed kom ik terug de kamer binnen. Ik wil mijn kamergenoten wel wat beter leren kennen, dus we kunnen er misschien een spel van maken? "Hey, zullen we truth or dare spelen om elkaar beter te leren kennen?" vraag ik. "We hebben toch geen drank." zegt Cameron. "Oh maar dat hebben we wel." zeg ik terwijl ik een fles tequila uit een van mijn dozen haal. "Is goed dan." zegt Blake en Cameron stem mee in. 

"Oké, ik begin" zeg ik. "Truth or dare Cameron." "Truth en zeg maar Cam." Ik denk even na over een vraag die ik hem kan stellen. "Laten we gemakkelijk beginnen. Wat is je lievelingseten?" vraag ik. "Oh nee hij gaat nu een hele lijst opnoemen." zegt Blake geïrriteerd. En dat doet hij ook. Cam noemt heel veel dingen. 

"Dude dat kan niet allemaal je lievelingseten zijn." zeg ik. "Maar Starlett-" "Zeg maar Star." "Oké, dan Star. Food is life!" zegt hij. We schieten allemaal in de lag. 

Een tijdje later zijn we alle drie aangeschoten en zit ik te zoenen met Cam, het was een opdracht van Blake. Wanneer ik terugtrek stel ik voor om te gaan slapen. Ze stemmen allebei er mee in. 

Niet veel later val ik in een droomloze slaap.