Καρδιά Από Πέτρα

Κάνε πίσω

Το βλέμμα του Σταύρου πλανήθηκε αργά, αισθησιακά στο σώμα μου αφού πρώτα έριξε μία άγρια ματιά στο Γρηγοράκη γι' αυτό που είπε. Στα χείλη του υπήρχε ένα μικρό χαμόγελο που προμήνυε μόνο μπελάδες. Εν τέλη τα μάτια του στάθηκαν στα μάτια μου και αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το πόσο αποφασισμένα φαίνονταν. Λες και σκεφτόταν προσεκτικά τις κινήσεις του με απώτερο σκοπό.

Δεν μου αρέσουν αυτά.

«Ρε μαλάκα είναι η αδερφή μου μίλα καλύτερα» φώναξε ο Ορφέας στον Γρηγόρη μετά από κανα λεπτό που συλλογιζόταν ένας Θεός ξέρει τι. Αν και έχω την αίσθηση ότι το αντικείμενο που απασχολούσε τις σκέψεις του ήταν η Σεσίλια που βρισκόταν λίγα μέτρα πιο πέρα αγκαλίτσα με τον Φάνη και φασώνονταν σαν να μην ύπαρχε αύριο. Ή σαν να έρχεται το τέλος του κόσμου. Τέλος πάντων καταλάβατε τι θέλω να πω.

Αν και η Σεσίλια φαινόταν λες και δεν ένιωθε και πολύ άνετα, κάθε τρεις και λίγο προσπαθούσε να τραβηχτεί αλλά ο Φάνης δεν την άφηνε. Περίεργα πράγματα. Να θυμηθώ να της κάνω μια συζήτηση 'όταν θα είμαστε οι δυο μας.

«Ένα κομπλιμέντο της έκανα ρε Ορφέα, αμάν. Δεν με αφήνεται να βάλω σε εφαρμογή την γοητεία μου εδώ πέρα. Γιατί για να ξέρεις, αδερφή σου ή όχι θα βρισκόταν μαζί μου το βραδάκι» απάντησε με σιγουριά κλείνοντας μου το μάτι συνωμοτικά. Με το που τελείωσε την πρότασή του εισέπραξε μία σφαλιάρα από τον αδερφό μου και ένα φάσκελο από τον Σταύρο. Εγώ αποφάσισα να το παίξω ανώτερη και να μην απαντήσω. Αλλά τι να απαντούσα κιόλας; Εγώ με άλλον θα ήθελα να βρισκόμουν τα βραδάκι αλλά τι να κάνουμε που βγήκε μαλάκας;

«Κοιτάξτε, πολύ θα ήθελα να κάτσω και να ακούσω αυτήν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση αλλά έχω στήσει τον συνοδό μου και θα μου κάνει παράπονα» χαμογέλασα κοιτώντας ειρωνικά τον Σταύρο και γύρισα την πλάτη μου για να απομακρυνθώ. Πριν προλάβω να κάνω δύο βήματα ένα χέρι τυλίχθηκε γύρω από τον καρπό μου τραβώντας με πίσω. Υποθέτω ότι ο συνοδός μου θα πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα.

«Σοβαρολογείς; Εγώ λέω να αφήσεις τον συνοδό σου να βρει κάποια άλλη να ψυχαγωγηθεί και εσύ έλα μαζί μου. Μπορώ να σε ικανοποιήσω με τρόπους που δεν μπορείς καν να φανταστείς. Ούτε εσύ αλλά ούτε και αυτός» σχολίασε με σιγουριά  ο Σταύρος προκαλώντας μου γέλιο. Το τραγικό ήταν ότι πραγματικά πιστεύω τα λόγια του. Εδώ με τρέλανε χωρίς να κάνει πολλά, αν με ακουμπούσε τι θα γινόταν; Θα λιποθυμούσα από ευχαρίστηση;