Καρδιά Από Πέτρα

Άδικο

Ήταν λες και ο χρόνος σταμάτησε να κυλάει και έμεινε στάσιμος μόνο και μόνο για να μας βασανίσει παρατείνοντας τη στιγμή. Ένιωσα τον Σταύρο δίπλα μου να κοκαλώνει και ούτε η ανάσα του δεν ακουγόταν πλέον. Λογικό.

Γύρισα και τον κοίταξα αλλά ειλικρινά πρέπει να ήταν και η πρώτη φορά που τον λυπήθηκα πραγματικά. Ναι ήταν ιδιαίτερα στενάχωρη η ιστορία που μου είπε για την "μάνα" της μικρής. Αλλά άλλο να στο λένε και άλλο βλέπεις τα αποτελέσματα αυτής της συμφωνίας. Τα μάτια του είχαν γουρλώσει και κοιτούσε την κόρη του από την πόρτα χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι. Ή έτσι πίστευε αυτός τουλάχιστον. Γιατί προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχουν προβλήματα που με λίγη σκέψη δεν λύνονται.

«Αρκουδάκι μου ποιος σου είπε ότι ο μπαμπάς δεν σ' αγαπάει;» έσπασε την σιωπή ο Γρηγόρης ενώ πήρε στην αγκαλιά του την μικρή. Η οποία με το που τον αγκάλιασε ξέσπασε σε κλάματα. Ένιωθα την καρδιά μου να πονάει που την έβλεπα σε αυτήν την κατάσταση. Μπορεί να μην την ξέρω πολύ καιρό αλλά δεν της αξίζει να νιώθει τόσο πόνο εξαιτίας της ανευθυνότητας των γονιών της. 

Κανένα παιδάκι δεν θα έπρεπε να νιώθει την ανάγκη να κλάψει για ένα τέτοιο θέμα.

«Η μαμά» του απάντησε μέσα από τους λυγμούς της. Είναι τόσο άδικο, το είπα και το ξαναλέω, αυτό το αθώο κοριτσάκι να υποφέρει επειδή η ίδια της η μητέρα θέλει να την χρησιμοποιεί ως μέσο για να πονάει τον πρώην άντρα της. Τι σόι μάνα είναι αυτή μου λέτε;!

«Σκύλα» άκουσα τον Σταύρο να μουρμουρίζει για την Νταίζη. Η φωνή του πνιχτή και τα μάτια του είχαν αρχίσει να δακρύζουν και είμαι σίγουρη πως μέσα στα επόμενα λεπτά θα έκλαιγε. 

Εκείνη τη στιγμή σαν να ένιωσε το βλέμμα μου πάνω του, με κοίταξε και είδα τόσο συναίσθημα μέσα σε αυτά τα γαλάζια μάτια που ειλικρινά, σκάλωσα. Το χέρι μου πήγε με δική του θέληση και τυλίχτηκε γύρω από το δικό του σαν να προσπαθούσε να τον παρηγορήσει για κάτι που ούτε τα πιο γλυκά λόγια δεν μπορούσαν να κάνουν τα πράγματα όπως πριν. Το κακό είχε ήδη γίνει δυστυχώς.

«Τι να κάνω;» με ρώτησε ενώ η απελπισία και ο φόβος κάλυπτε όλα του τα χαρακτηριστικά. Φόβος. Άσχημο συναίσθημα. Σε παραλύει και σε κάνει να μην μπορείς να ενεργήσεις με λογική. Κυριεύει το μυαλό σου και σε κάνει να νιώθεις πως ο χρόνος σου είναι περιορισμένος με αποτέλεσμα οι αποφάσεις σου, συνήθως να είναι και οι πιο λανθασμένες.