Καρδιά Από Πέτρα

Το πόρισμα

Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να πάρετε φόρα και να κοπανήσετε το κεφάλι σας στον τοίχο; Έχετε νιώσει ποτέ την ανάγκη να κλείσετε τα μάτια και να μην ξέρετε αν πρέπει να γελάσετε ή να κλάψετε;

Αν ναι τότε θα μπορέσετε να καταλάβετε σε τι κατάσταση βρίσκομαι αυτήν τη στιγμή.

Εδώ και ένα 10λεπτο στέκομαι μπροστά από ένα παιδί που έχει εγκλωβιστεί στο σώμα ενός 30χρονου άντρα. Ναι σωστά καταλάβατε. Μιλάω για ποιον άλλον αν όχι τον κολλητό του εργοδότη μου τον Γρηγόρη, που όλοι γνωρίζουμε και όλοι αγαπάμε. Δυστυχώς.

«Είσαι σοβαρός;» τον ρώτησα απηυδισμένη αφού πρώτα έριξα μία αποδοκιμαστική ματιά στον Σταύρο που εδώ και ένα 5λεπτο δεν είχε σταματήσει να γελάει. Τον διασκεδάζουμε τον πασά για ακόμα μία φορά.

«Μα δεν φταίω εγώ!» μου είπε με κουταβίσιο ύφος. Χα δεν στα 'πανε καλά Γρηγοράκη. Δεν περνάνε σε μένα αυτά. Καθόλου.

Καλά ίσως λίγο. Πολύ λίγο όμως.

«Τουλάχιστον θα μπορούσες να... πφφ δεν ξέρω, να ζητήσεις ένα συγνώμη;» του είπα κουρασμένα. Και η αντίδρασή του στα λόγια μου ποια ήταν;! Γέλασε.

«Κοίταξε να δεις Αγάπη. Θα σου ξαναπω την ιστορία από την αρχή και προσπάθησε να μπεις στη θέση μου οκ; Πάω στοίχημα ότι και εσύ θα έκανες το ίδιο πράγμα. Θα το έβαζες στα πόδια και θα γινόσουν καπνός» μου είπε με ύφος ντίβας. Πριν προλάβω να του απαντήσω πετάχτηκε ο Σταύρος και συμφώνησε με την πρόταση του κολλητού του με ένα πνιχτό ναι πριν σκάσει πάλι στα γέλια.

Να μου πεις σιγά που δεν θα γελούσε και αυτός. Ίδιοι είναι. Σαν δυο σταγόνες νερό.

Άμα δεν ταιριάζανε όμως δεν θα συμπεθεριάζανε...

«Ωραία... Είχα πάει σε ένα κλαμπάκι με τον Άρη, ένα φιλαράκι μου και τέλος πάντων εκεί γνώρισα την Ελβίρα. Την έψηνα κανα μισαωράκι αν και φαινόταν από την αρχή ότι θα ερχόταν μαζί μου. Να μην στα πολυλογώ πήγαμε σε ένα στενάκι δίπλα από το κλαμπ και η κοπέλα έπιασε δουλειά αν με καταλαβαίνεις...» έκανε μία παύση κάνοντας μου νόημα με τη γλώσσα του τι ακριβώς εννοούσε γιατί βλέπετε είμαι χαζή και δεν μπορούσα να φανταστώ.

Μπράβο η Ελβίρα πάντως, εργατικό κορίτσι.

«Εεε και έτσι όπως ήμουν έτοιμος να της κάνω ότι με παρακαλούσε αυτή γύρισε και ακούμπησε σε ένα αμάξι που ήταν παρκαρισμένο λίγο πιο δίπλα. Να χαλάσω εγώ χατίρι; Δεν θα 'ταν σωστό...» συνέχισε την αφήγησή του. Ναι γιατί αυτός είναι τζέντλεμαν ξέχασα.