Καρδιά Από Πέτρα

Αρκουδάκι

Καθόμουν σε μια καρεκλίτσα του νοσοκομείου και κοιτούσα το κενό ενώ σκεφτόμουν όσα είχαν προηγηθεί τις προηγούμενες ώρες. Αυτό που με είχε παραξενέψει πάρα πολύ και δεν έλεγε να βγει από το μυαλό μου ήταν η συμπεριφορά του Σταύρου προς την κόρη του. Τρυφερός, γλυκός, ευαίσθητος, όπως θα έπρεπε να είναι ένας κανονικός πατέρας.

Το αντίθετο δηλαδή από τον ίδιο.

Το αντικείμενο των σκέψεών μου καθόταν ακριβώς από δίπλα μου. Βασικά όχι, η αλήθεια είναι πως καθόταν και λίγο πάνω μου γιατί ο πασάς δεν χωρούσε. Λες και δεν υπήρχαν ξέρω γω 30 κενές θέσεις πάνω κάτω σε όλο αυτόν το χώρο. Τον ένιωθα να κουνιέται κάθε τρεις και λίγο δεξιά και αριστερά λες και είχε κάτι στον κώλο του και δεν βολευόταν. Και όχι τίποτε άλλο, κάθε φορά που κουνιόταν πίεζε το πόδι μου πάνω στην καρέκλα και πιστέψτε με όταν το λέω αυτό: ΠΟΝΑΕΙ.

Όσο ήμασταν λοιπόν στο σπίτι, αφού φώναξα τον Σταύρο στο δωμάτιο μπορώ να πω πως τον έπιασε κάτι σαν παροξυσμός. Τα έβαλε με εμένα, με τον εαυτό του, με την μάνα του, με την μάνα της Αμέλιας, με τον Θεό τον ίδιο τα έβαλε. Όλοι και όλα του έφταιγαν και φώναζε κάθε τρεις και λίγο.

Πρώτη φορά τον είδα έτσι. Μες τον πανικό. Και το καλύτερο; Δεν άφησε ούτε στιγμή από την αγκαλιά του την Αμέλια. Πάω στοίχημα ότι ήταν ένα θέαμα που δεν θα ξαναδώ ποτέ μου.

«Μπορείς να σταματήσεις να κουνιέσαι; Μου 'χεις σπάσει τα νεύρα!» αναφώνησα δυνατά καθώς το πόδι του πίεσε το δικό μου για ακόμα μία φορά. Σχεδόν αμέσως μετάνιωσα τα λόγια μου. Για την ακρίβεια με το που είδα κάτι κυρίες να με κοιτάνε επικριτικά. Ναι γιατί αυτές δεν φωνάζουν ποτέ. Μόνο εγώ έχω αυτό το ελάττωμα. Μάλλον αυτό!

Να μου πεις βρίσκομαι σε νοσοκομείο, δεν έχουν έρθει οι άνθρωποι για να ακούνε τις φωνές μου. Θα απαντήσω σε αυτο απλά, λιτά και απέριττα. Λεπτομέρειες.

«Όχι. Αγάπη εγώ...» άρχισε την πρότασή του αλλά σταμάτησε πριν πει κάτι άλλο σαν να το μετάνιωσε. Γύρισα και τον κοίταξα αλλά αυτός κοιτούσε μπροστά του αποφεύγοντας το βλέμμα μου. Όχι για πολύ.

«Ναι;» τον παρότρυνα αλλά δεν είδα να προθυμοποιείται να μου πει κάτι. Μόνο που δυστυχώς γι αυτόν δεν με ξέρει καλά. Και συνεπώς δεν γνωρίζει πως είμαι ικανή να του σπάσω το νευρικό σύστημα αν δεν μου πει. Τώρα που το άρχισε θα το τελειώσει αλλιώς θα τον πάρει και θα τον σηκώσει.