Καρδιά Από Πέτρα

Εξιτήριο

Μπλε μάτια είχαν καρφωθεί πάνω στα δικά μου αποφασισμένα. Αποφασισμένα να γίνει το δικό τους. Αλλά ναι σιγά. 

Δεν σφάξαμε!

Τα μάγουλά μου κοκκίνισαν για ακόμα μία φορά καθώς τα λόγια του Σταύρο έφτασαν στα αυτιά μου εκνευριζοντας παραπάνω. Μα το Θεό αυτός ο άνθρωπος το πάει φιρί φιρί να με κάνει να τον βαρέσω. Να μου πεις και που θα τον βαρέσεις θα νιώσει κάτι; Έτσι χοντρόπετσος που είναι λογικά όχι. 

Αλλά κανείς δεν έπαθε τίποτα με το να προσπαθήσει.

«Και δεν μου λες Αγάπη, εσύ θεωρείς τον εαυτό σου πιο έξυπνο από όλους μας;» με ρώτησε ενώ τα μάτια του με κοιτούσαν χλευαστικά. Αυτή ήταν ερώτηση παγίδα. Αν έλεγα ναι, θα με έλεγαν ψωνάρα αν έλεγα όχι θα είχα χαμηλή αυτοπεποίθηση.

«Δεν νομίζω πως θέλεις να ακούσεις την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση» του απάντησα αινιγματικά και τον είδα να με κοιτάει με ένα λοξό χαμόγελο. Ναι αν ήξερε ποια είναι η απάντηση είμαι 100% σίγουρη ότι αυτή η εύθυμη έκφραση θα ήταν μία σκυθρωπή έκφραση.

Ο κύριος λοιπόν, εδώ και μισή ώρα έχει πλευρίσει τον γιατρό και προσπαθεί να τον να πείσει  να μην δώσει εξιτήριο στην Αμέλια. 

Και που είναι το παράλογο σε αυτήν την πρόταση; 

Οι εξετάσεις της μικρής είναι πεντακάθαρες. Δεν είχε ανεβασμένα τα λευκά αιμοσφαίρια, δεν υπάρχει κίνδυνος σκωληκοειδίτιδας, είχε απλά μία γαστρεντερίτιδα. Και έχει κάτσει ήδη τέσσερις μέρες μέσα, επειδή υπήρξε φόβος για αφυδάτωση. Αλλά τώρα ο γιατρός έκρινε ότι είναι μία χαρά. Αρα πρέπει να βγει.

Και που κολλάω εγώ; Εδώ και μισή ώρα λοιπόν έχω πλευρίσει τον Σταύρο και προσπαθώ να τον πείσω να αφήσει τον γιατρό να κάνει τη δουλειά του. Δεν ήταν δική μου ιδέα αυτή πάντως. Της κυρίας Παπαϊωάννου ήταν.

«Τότε λες να μην ξέρω τι είναι πιο σωστό για την κόρη μου;» με ρώτησε με υφάκι. Έχει χάρη που ήταν μπροστά σtον γιατρό αλλιώς θα είχε φάει ήδη χαστούκι χωρίς τύψεις.

Εντάξει να ανεχτώ για 5 λεπτά και για 10 τις ειρωνείες. Αλλά για 30 είναι πραγματικά πολύ δύσκολο.

«Να σκεφτώ, όχι» του απάντησα με ψεύτικη γλυκύτητα. Δηλαδή τι ήθελε τώρα; Να κάτσει η κόρη του το υπόλοιπο της ζωής της μέσα σε ένα νοσοκομείο για να έχει αυτός ήσυχο το κεφάλι του; Στην τελική να την βάλουμε μέσα σε μία γυάλινη μπάλα και να την ακουμπήσουμε ως διακοσμητική πάνω από το τζάκι.