Καρδιά Από Πέτρα

Λίγο κρασί

Αν ένα βλέμμα μπορούσε να σκοτώσει τότε θα ήμουν σίγουρα 3 μέτρα κάτω από το έδαφος. Ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που το βλέμμα του άξεστου ανθρωπάκου που είχα την ατυχία να γνωρίσω, έπεσε για ακόμη μία φορά πάνω μου.

Μπλέ μάτια καρφώθηκαν με επιμονή στα δικά μου σαν να μου έλεγε, τι δεν κατάλαβες από όσα σου είπα πριν; Για μισό λεπτό περίπου απλά με κοίτούσε υποτιμητικά αλλά δεν είπα κάτι, το ένιωθα ότι αργά ή γρήγορα θα έβγαζε νέο λογύδριο.

Και δεν είχα άδικο εν τέλη.

«Τι σε κάνει να πιστεύεις Αγάπη, ότι έχω μισό λεπτό να σπαταλήσω εδώ μαζί σου από τη στιγμή που στο κρεβάτι μου με περιμένει μία γυναίκα πρόθυμη να κάνει ότι της ζητήσω;» με ρώτησε ειρωνικά τονίζοντάς το όνομα μου κάνοντας το να ακούγεται σαν κάτι βρώμικο. Σαν κάτι που ήταν προσβλητικό και μόνο να το σκεφτεί πόσο μάλλον να το ξεστομίσει κίολας.

Το θέμα στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως ήταν το εξής. Θα μπορούσα πολύ απλά να του πω που γράφω και αυτόν και την πρόθυμη γυναίκα που τόσο πολύ του φάνηκε χρήσιμο να τονίσει πριν. Ωστόσο για την ώρα δεν σκοπεύω να πέσω στο επίπεδό τους. Ο πατέρας μου με έμαθε να λύνω τα προβλήματα που προκύπτουν με λογική και αν τον έβριζα αυτήν τη στιγμή δεν θα έφερνε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Το πιθανότερο ήταν να με έφερνε σε κάποιο παγκάκι άνεργη.

«Καταρχάς κύριε Σταύρο, θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για το αυριανό πρόγραμμα της Αμέλιας και αν έχετε αντίρρηση σε ορισμένες προτάσεις μου. Κατά δεύτερον δεν μπορώ να πω ότι μου έχετε δώσει την εντύπωση ότι σας νοιάζει τι πιστεύω οπότε και να σας δώσω απάντηση δεν νομίζω ότι θα κάτσετε να δώσετε και ιδιαίτερη σημασία, οπότε πέρα από τσάμπα κόπος θα σπαταλήσω και χωρίς λόγο το σάλιο μου» απάντησα με μετρημένο ύφος και φάνηκε σαν να του τραβηξα επιτέλους την προσοχή.

Θαύμα. Φαίνεται όμως ότι για να τραβήξει κάποιος την προσοχή του, το μόνο που χρειαζόταν ήταν να αγνοήσει τα λόγια του. Ή να ντυθεί σαν μία του δρόμου όπως η κοπελιά που πήγε πάνω πριν.

«Ομολογώ πως έχεις δίκιο, δεν με νοιάζει να ακούσω τι πιστεύεις. Νομίζω πως πριν περίπου 5 λεπτά, κατέστησα σαφές ότι δεν με νοιάζει τι κάνει Αμέλια. Αυτό που με νοιάζει είναι να μην είναι στα πόδια μου» μου είπε ακουμπώντας τον κορμό του πάνω στην κουπαστή της σκάλας.

Τα μάτια του με περιεργάζονταν και ένιωθα λες και περνούσα από κάποια εξέταση. Ξεκίνησαν από τα μάτια μου προχώρησαν προς τα κάτω φτάνοντας στα πόδια μου και πάλι πάνω. Ωστόσο δεν φαινόταν να με κοιτάει με ερωτικό ύφος. Τουναντίον, φαινόταν λες και σκεφτόταν πόση δύναμη θα χρειαστεί για να με πετάξει σηκωτή έξω από το σπίτι του.