Καρδιά Από Πέτρα

Μπλε μάτια

«Πριν από 10 χρόνια, η οικογένειά μου σημαδεύτηκε από ένα τραγικό συμβάν» ξεκίνησα την αφήγησή μου καθώς κοιτούσα τα καταγάλανα μάτια του. Πάντως δεν ξέρω αν το έχω ξαναπει αλλά έχει ένα ιδιαίτερο μπλε. Δεν έχει αυτό το ξεπλυμένο, ούτε το πολύ ανοιχτό λες και έχει βάλει φακούς επαφής. Έχει το μπλε του ουρανού όταν είναι σούρουπο. Βαθύ, σαγηνευτικό μπλε.

«Θα μου πεις ή θα με γκαστρώσεις;» με ρώτησε διακόπτοντας την σιωπή που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα μας καθώς χάζευα τα μάτια του.

Σωστά. Είναι και ανυπόμονος.

«Χωρίς να θέλω να σου το χαλάσω αλλά δεν γίνεται να μείνεις έγκυος» του απάντησα σαρκαστικά ανασηκώνοντας το φρύδι μου.

«Θέλεις να προσπαθήσουμε μέχρι να το πετύχουμε;» με ρώτησε με έναν τόνο που υποδήλωνε ότι σκεφτόταν πολύ... ιδιαίτερα πράγματα αυτήν τη στιγμή.

Τς τς τς ντροπής πράγματα.

«Σταύρο! Μην λες τέτοια πράγματα!» φώναξα ενώ σταδιακά τα μάγουλά μου έπαιρναν μια κόκκινη απόχρωση. Ωστόσο το κακό είχε ήδη γίνει. Στο μυαλό μου τα νεύρα για τη μητέρα μου είχαν πάρει από το χέρι το τι είχε γίνει πριν από 10 χρόνια και είχαν πάει στην πιο σκοτεινή γωνία. Πλέον μπροστά μπροστά πρωταγωνιστούσαν όλοι οι τρόποι που θα μπορούσαμε να κάνουμε πράξη ότι είχε προτείνει ο εργοδότης μου.

Ω Χριστέ γιατί σε εμένα;

«Συνέχισε όμως» μου είπε σαν μικρό παιδί. Είχε ένα δίκιο και αυτός. Γι'αυτό και εν τέλη το έκανα.

«Ο Ορφέας ήταν τότε 19 πάνω κάτω και ήθελε απεγνωσμένα να πάρει το αυτοκίνητο για να πάει κάπου. Υποθέτω ότι είχε να κάνει με γκομενοδουλειά. Τέλος πάντων στο θέμα μας... ο μπαμπάς θυμάμαι ήταν πολύ αρνητικός στο να του το δώσει γιατί ακόμα δεν είχε πάρει δίπλωμα» άρχισα να εξιστορώ ενώ εικόνες από παλιά έκαναν εμφάνιση στο κεφάλι μου. Από μία εποχή που όλα ήταν πι απλά και όμορφα. Χωρίς ιδιαίτερες έγνοιες.

«Ο αδερφός μου λοιπόν με κάποιον τρόπο που ακόμη και τώρα δεν γνωρίζω πήρε στην κατοχή του τα κλειδιά και πήγε προς το αμάξι χωρίς να πει τίποτε πουθενά. Έλα όμως την ώρα που ο Ορφέας προσπαθούσε να βγάλει κρυφά το αμάξι από το γκαράζ, η μαμά ζήτησε από το μπαμπά να πάει να της φέρει από το φαρμακείο κάτι φάρμακα με αποτέλεσμα ο μπαμπάς να παρατηρήσει ότι δεν υπήρχαν πουθενά τα κλειδιά. Χωρίς να χάσει χρόνο ο μπαμπάς θυμάμαι, είχε βγει τρέχοντας για να πάει να δει αν πρόλαβε τον Ορφέα ή όχι. συνέχισα. Και ένιωθα λες και το ξαναζούσα όλο από την αρχή. Τις φωνές τα κλάματα όλα.