Καρδιά Από Πέτρα

Τι έγινε χθες;

Ένιωθα τα πόδια μου μπλεγμένα με κάτι που δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν και τα χέρια μου μουδιασμένα. Τι σκατά; Πήγα να κουνηθώ να αλλάξω θέση μέσα στον ύπνο μου αλλά κάτι με εμπόδιζε. Με τα πολλά άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα το πιο σέξι θέαμα. Τον Σταύρο γυμνό με ένα απλό σεντονάκι γύρω από τη μέση του και τίποτε άλλο.

Φαντασίωση κάθε γυναίκας. Να ξυπνούσα έτσι κάθε πρωί και να αντίκριζα αυτούς τους υπέροχους κοιλ - όπα. Μισό. Τι κάνω ΕΓΩ εδώ πρωινιάτικα; Γυμνή;

Κοίταξα γύρω μου και αντίκρισα το γνώριμο δωμάτιο του εργοδότη μου. Τώρα το τι έκανα εγώ εδώ μέσα είναι η πρώτη απορία μου. Η δεύτερη είναι γιατί ήμουν γυμνή και η τρίτη γιατί ήταν ο Σταύρος γυμνός. 

Χριστέ μου τι πήγα και έκανα; Θυμάμαι ότι εχθές είχα πάρα πολλά νεύρα μαζί του που με ρεζίλευε μπροστά στον Παύλο. Θυμάμαι να πίνω το ένα ποτήρι μετά από το άλλο. Θυμάμαι επίσης πόσο εύκολα υπέκυψα στη γοητεία του και τον άφησα να με αγκαλιάσει. Και μετά θυμάμαι να πίνω κι άλλο. Και μετά κενό.

Γύρισα ανάσκελα ξεφυσώντας στεναχωρημένη. Δηλαδή γύρισα στο περίπου γιατί το βόδι ο Σταύρος κόντευε να μου λιώσει το χέρι και δεν μπορούσα να γυρίσω κανονικά.

Πώς γίνεται να ήμουν τόσο ηλίθια και να υπέκυψα τόσο εύκολα;! Ακόμα και μεθυσμένη θα έπρεπε να θυμάμαι τι μαλάκας είναι και αντί να τον αγκαλιάζω με τέτοια ευκολία θα έπρεπε να του τραβήξω μπουνιά στο λαιμό μπας και σταματήσει να μιλάει. Είπε ότι είμαι εύκολη με λίγα λόγια και εγώ αφέθηκα τόσο εύκολα στην αγκαλιά του; Να τον κάψω ζωντανό έπρεπε.

Τώρα εγώ με αυτόν προχώρησα; Ωχ Χριστέ αν με εκμεταλλεύτηκε στην κατάσταση που ήμουν θα τον σκοτώσω! 

«Ξύπνα!» φώναξα απότομα ενώ προσπαθούσα να τραβήξω το χέρι μου. Ένιωσα έναν μικρό πονοκέφαλο να κάνει την εμφάνισή του από τον ήχο της φωνής μου. Ο Σταύρος όμως δεν φάνηκε να συγκινείται από την προσταγή μου γιατι απλά μου γύρισε την πλάτη τραβώντας όλο το σεντόνι από πάνω μου.

Ο αναίσθητος. Ο γάιδαρος. Ψέματα. Όχι γάιδαρος. Θα ήταν προσβολή να τον πω έτσι.

Για τα κακόμοιρα τα ζωάκια. Για αυτόν θα ήταν κοπλιμέντο.

«Σταύρο!» ξαναφώναξα ενώ τραβούσα το σεντόνι από πάνω του για να με καλύψω. Αυτήν τη φορά φάνηκε πως αποφάσισε να μου κάνει τη χάρη να ανοίξει τα μάτια του και να γυρίσει να με κοιτάξει εκνευρισμένος. Μπα, δεν του αρέσει να τον ξυπνάνε;