The Obsessed Guy Pretender

Obsession #50

ALANIS POV

Mamayang hapon na ang flight namin ng pamilya ko papuntang amerika. Nakapagpaalam na rin ako sa mga YGA officers, Principal and staffs na aalis na ako ng Pilipinas at magta-transfer sa ibang school. Pati na sa mga kaibigan ko sa Masbate na sila Lara, Gio at Inah.

Sobra ang pagkalungkot nila sa ibinalita ko na sa amerika na kami titira ng pamilya ko lalong-lalo na si Lara. Umiyak pa nga ito at sinabi na mamimiss niya raw ako at pati na ang mga kalokohan naming dalawa. Kung puwede nga lang sana na hindi na kami umalis pa kaso ay wala akong magawa dahil para rin naman sa amin ni kuya Travis ang ginagawa nila mama at papa. They want a better future for us kaya hindi kami makatanggi ni kuya Travis.

Nagpaalam na rin ako kay Uste pero nasa ibang bansa na siya ngayon at doon na nag-aaral. Mas pinili niyang lumayo na muna pagkatapos ng break-up nila ni Lara. Nalaman ko ang lahat-lahat sa kanilang tatlo nila kuya Travis. Kaya pala ganon na lang ang tensyon noon sa pagitan nila kuya Travis at Uste. Hindi ko naman masisisi si Lara doon dahil naipit lang rin siya sa sitwasyon nila.

Julian bid a goodbye to me. Bago ako umalis dito sa pilipinas ay dumalaw ulit ako sa bahay ampunan nila Sister Mercy at tumulong sa Dental Mission at Medical check-up nila. Masaya ako dahil nakatulong ako sa ibang tao at napakagiliw pa ng mga bata doon lalong-lalo na sina Angel at Harold.

Kinukulit pa rin ako ni Harold na siya raw ang pakakasalan ko kapag lumaki na siya habang si Angel naman ay palaging sinasabi na boyfriend ko si Julian. Tinatawanan na lang namin ni Julian ang mga panunukso nila.

Si Marinel naman ay umiyak rin at sinabi niya na baka raw pagbalik ko dito sa Pilipinas ay nasa Australia na siya. Pagkatapos kasi ng pasukan ay magma-migrate na sila ng pamilya niya doon. Pareho rin pala kami at sigurado ako na mamimiss siya ng todo ni Denver. Napansin ko nga na close na silang dalawa pero hindi naman daw sila.

Bumuntong-hininga ako at hawak ko ang papel kung saan nakalagay ang address ng Mental Hospital na kung saan ay nandoon si Russel.

Ito ang unang beses na makikita ko ulit siya after 3 months. Gusto kong makapagpaalam ng pormal sa kanya. Nagpahid ako ng luha dahil hindi ko namalayan na umiiyak na pala ako.

Nagtungo na ako sa Mental Hospital pagkatapos ay nakarating ako ng maayos at pumasok na sa loob nun. Pagkapasok ko ay puro mga lalake at babaeng pasyente ang nakikita ko habang hawak sila ng mga assistant nurses na nakaputi.

Ang iba sa kanila ay tahimik lang, may nagsasalitang mag-isa, nagwawala at tumatawa. These persons are suffering from mental illness. Hindi ko alam kung bakit umabot sila sa punto na parang nawawala na sila sa sarili nila o sa katinuan but I don't want to judge them. Hindi ko rin alam ang mga pinagdaanan nila kaya sila nagkaganyan. They have their own story and reasons like Russel.

May lumapit sa akin na isang lalakeng nurse. He's smiling at me at nang tinignan ko ang nametag niya ay Benji ang pangalan niya. Gwapo ito at disenteng tignan.

"Hello po, Ma'am. May hinahanap po ba kayong pasyente?" Tanong niya sa akin.

Tumango naman ako. "Oo, meron nga. Nandito ba si Russel Madrid?" Sandaling natigilan si Nurse Benji pero pagkaraan ay tumango ito.

"Yes, Ma'am. Nandoon po siya sa may garden. Halina po kayo at sasamahan ko kayo doon." Nakangiting sabi niya.

Ngumiti na lang rin ako at sinundan ang nurse papunta sa garden kung nasaan ay nandoon ang lalakeng mahal ko.

"Ah, Ma'am, pwede po bang magtanong?" Nahihiyang tanong sa akin ng nurse na si Benji at napakamot pa ito sa batok niya.

"Oo naman. Ano 'yon?" Nakangiti ko namang sabi.