Mbremja kaloi e qete dhe pak a shume e merzitshme. Babai i saj kishte nje rol te rendesishem ne kete mbremje, por po ashtu dhe 'zoteria' tjeter.
Ata u ngriten thane disa fjale per eventin se bashku me disa zoterinj te tjere.
Pasi ishin ulur ne tavoline, Andrra kishte pergezuar babain e saj prr kete nisme.
-Perse nuk me ke treguar per kete organizate?-e pyeti ajo-Kur te pyeta per kete mbremje me le nje pershtypjw per nje tjerer lloj darke, me te tjere lloj njerezish.-tha ajo me zerin e ulet, me qellim qe te mos e degjonin te tjeret ne tavoline.
-Nga ata lloj njerezish jane, mos u merzit prr kete-i tha ai qetesisht dhe u kthye te bisedonte me zoterine tjeter prane tij.
Serish Andrra nuk mori nje pergjigje te plote dhe serish u dorezua.
-Atehere, zonjushe e re, si po te duket mbremja?-degjoi nje ze nga ana e majte e saj. Nuk e ktheu koken te shihte sepse e dinte mire se kush po i fliste. Por vendosi qe te mos i pergjigjej. Sa here qe degjonte zerin e tij i kujtohej ndodhia gjate dites dhe acarohej pak.
-Atehere po e marr si nje pohim se eshte mjaft bukur,- i foli serish ai-E di qe kur te pashe sot mu duke fytyre e njohur por serish nuk munda te kujtohesha deri kur babai yt me prezantoi me ty sonte.
-Pra, me ne fund vendoset qe te kujtoheshit per mua apo jo? Po filloja te mendoja se aksidente te tilla ju ndodhin cdo dite prandaj dhe nuk interesoheni qe te mbani mend fytyrat e viktimave tuaja apo jo?-tha ajo me ironi.
-Pra me ne fund vendoset qe te me flisni? Mendova se me kishit falur sepse vete e pohuat kete gje kur ju kerkova falje sot apo jo?
-Heh, sigurisht qe ju kam falur, ska asgje per te mos u falur pervec faktit qe desh me moret jeten. Por pa merak, nuk eshte se me dhimbset jeta ime. Fundja fundit, nje fytyre me pak ne bote dhe nje viktime me shume e juaja apo jo?
-Ne fakt une jam i kujdesshem kur ngas makinen por sot isha pak i shperqendruar, prandaj dhe ndodhi. Por, ju kerkoj falje serish zonjushe.
-Ju thashe njeher qe ju kam falur apo jo?
-Heh, po duket se sa,-tha ai neper dhembe.
-Urdheroni?-e pyeti ajo-Mos thate gje?
-Jo, jo asgje.-u pergjigj ai normalisht.-Por do te me pelqente nje kercim me ty, si prr te kerkuar falje, si mendon?
-Dy gjera,-iu pergjigj ajo,-E para, nuk ju dhashe akoma leje te me drejtoheni me "ti". E dyta...
-Me falni, zonjushe-e nderpreu ai,- nuk kisha per qellim qe tju ofendoja.
Dhe vertet, Rafaeli ishte nje mafioz i rrezikshem por dinte si te sillej me femrat, me femrat e verteta si Andrra por dhe me prostitutat nuk ishte keq, vetem se me to nuk e permbante veten shume kur ishte i nervozuar.
-E dyta,-vazhdoi Andrra aty e kishte lene duke injoruar ndjesen e tij,-nje kercim mund tju pelqeje ju ne keto momente kurse mua ndoshta jo dhe prandaj dhe mund te mos e pranoj ndjesen tuaj me kete.-mbylli ajo fjalimin e saj.
Rafaeli vazhdonte ta shikonte dhe e deshironte sezben nje kercim me te.
-Ju lutem,-iu lut ai-Vetem nje kercim.
-Nuk jam e sigurt qe babait tim do ti pelqeje kjo gje,-tha ajo duke u perpjekur te dilte nga situata por ngerdheshja ne fytyren e tij e dinte qe sdo ta kishte te lehte.
Papritur ai u ngrit ne kembe dhe shkoi drejt Leonardit dhe i peshperiti dicka ne vesh. Pastaj u drejtua dhe rregulloi xhaketen paksa.
-Oh nuk ka asnje problem,-tha Leonardi duke u drejtuar nga Andrra,-Rafa eshte miku im dhe mund te kercesh me te.-i tha ai Andrres. Ajo thjesht i buzeqeshi dhe u ngrit nga karrikja per te ndeshur me nje fytyre triumfuese te cilwn donte shume qe ta shkulte nga vendi.
-Pas jush, zonjushe,-i tha ai dhe vazhdonte te kishte ate ngerdheshjen ne fytyre.
Shkuan ne pisten e vallezimit dhe nje vallezim i ngadalte dhe romantik ishte ne sfond. Rafaeli vendosi njeren dore ne belin e saj dhe prr nje moment deshironte qe ta shtrengonte fort pas vetes por nuk deshironte qe zonjusha te trembej. Ajo vendosi doren mbi supin e tij dhe doren tjeter e bashkoi me te tijen.
-Pra, e kam faljen tuaj?-i tha ai nderkohe
qe po kercenin.
-Me duket se une ju thashe per te dyten here qepare se ju kam falur apo jo?-iu pergjigj ajo.
-Oh jo nuk e kisha per aksidentin.-u pergjigj ai.
Andrra e pa e habitur dhe para sa ta pyeste, ai u pergjigj vete.
-E kisha fjalen per fyerjen qe ju bera pak me pare duke ju drejtuar me "ti".- i tha ai.
-Oh,-tha ajo-Ju kam falur pa merak
-Ju lutem, mund te me drejtoheni me " ti",-tha ai-Une nuk e kam problem kete gje.
-Nuk mendoj se eshte etike,-u pergjigj Andrra-Ju jeni nje zoteri dhe...
-Oh te lutem, mos e bej kaq te madhe,-tha ai me sarkazem,-Jam vetem 4 vjet me i madh se ti.
Andrra u be gati serish qe te fliste por ai e nderpreu serish.
-Me falni qe ju drejtova serish me "ti"-i tha ai.-Nuk dua qe tju fyej dhe te mos tregoj etike.-i tha ai me ironi.
-Asnje problem,-iu prrgjigj Andrra duke u munduar te ishte sa me e qete, sepsw kishte filluar te nervozohej nga kjo bisede,-Mund te me drejtoheni me " ti". Duket se sdo te hiqni dore lehte nga kjo bisede prandaj qw mund te me therrasesh ne emer.
-Me ne fund,-mermeriti ai.
Sapo tha keto fjale, kercimi mbaroi dhe ata u ulen neper vende. Andrra dhe Leonardi ndenjen dhe pak dhe pastaj u larguan. Pershendeten te ftuarit dhe Rafaeli serish i puthi doren ne shenje respekti dhe kenaqesie qe e kishte njohur. Serish kishte ndermend qe te vazhdonte sikur nuk e kishte njohur me pare. Epo, skishte si ti thonte ortakut te tij qe desh i kishte vrare vajzen apo jo?!
Dolen nga salla dhe shkuan te makina. Para se te hipte ne makine, syte i zune nje tjeter ngjyre te zeze dhe nuk kishte si te mund te mos e njihte ate monster. Per pak e kishte cuar ne boten tjeter, por sic i thone, te shkuara dhe te harruara.
Me keto mendime arriti ne shtepi dhe me keto mendime e zuri gjumi...
