My Ghost Lover || K.TH Ft SANA

ABKMEP 8※

Taehyung's POV

"Brother."

Nakita kong nanlaki ang mata niya ng tawagin ko siyang Brother. Sabagay, never ko naman siyang itinuring na kapatid dahil umpisa pa lang nang sumalta sila sa buhay namin ni Dad alam ko ng may hidden plan sila. At halata namang may pagka-gold digger ang Mom niya dahil panay ang hingi ng kung anu-ano kay Dad.

"I'm sorry if I took so long to recognize you my dear brother, I had some issue with my memories since the night I died."

Lumapit ako sa office table niya at naupo sa Swivel chair. Ipinatong ang paa ko sa table niya.

"This chair suits me well, sayang nga lang at patay na ako." I smirked as I glare at him.

"Well, it's not my fault that your destined to die at early age, I'm just thankful that because of you and your pity father my Mom and I are having the good life we always wanted." Nag-smirk siya.

Mabilis akong tumayo at nilapitan siya upang kwelyuhan at nagtagumpay ako.

"You maybe have all the money my Dad worked so hard for but you will never have the peaceful life ever! Because I will stay here and keep pestering you until you surrender and kill yourself!"

Pinakawalan ko na ang hawak ko sa kwelyo niya at medyo napa-atras siya. Tinungo ko na ang pinto upang lumabas pero napahinto ako nang may sabihin sya.

"Think of this Taehyung, if you leave me alone, I'll leave her too. if not--"

Hinarap ko siya at naikuyom ko ang palad ko.

"You don't know what I can do to her."
Umiling siya at nag-smirk.

Gusto ko siyang sapakin pero baka hinihintay na ako ni Yhaly. Kailangang siya ang unahin ko ngayon.

----------------------------------------------------------

Yhaly's POV

I am walking back and fort as I wait for  Taehyung at the stairs. Bihira lang kasi ang dumadaan dito, madalas elevator dumadaan ang mga empleyado.

I sigh of relief nang dumating siya at mas lalong gumaan ang pakiramdam ko nang makita ko siyang nakangiti.

Agad ko siyang nilapitan at nabigla ako nang bigla nya akong higitin at yakapin ng mahigpit. Niyakap ko siya pabalik at isinubsob ko ang noo ko sa kanyang dib-dib. Pansamantala akong nakaramdam ng kapayapaan. Oo't malamig ang katawan niya pero ramdam ko ang mainit na pagmamahal niya para sa akin.

"I'm sorry Bf ko! Hindi ko gustong makita mo ako sa ganoong sitwasyon, masama lang kasi talaga ang loob ko kanina " At naiyak na ako.

Kumalas siya sa pagakayakap sa akin at tinitigan ako sa mata.

"Ano bang nangyari Gf ko? Totoong nagselos ako kanina pero naisip ko na hindi ko dapat kwestyunin ang pagmamahal mo sa akin, at isa pa. Kahit nandun ako, alam ko naman na hindi kita madadamayan ng ganun kadali."

Nakita ko kung paano lumungkot at gwapong mukha nya at unti-unting pumula ang mga mata nya.

"Wag mo sabihin yan Bf KO, kung nandoon ka kanina, kahit alam ko na hindi tayo pwede magyakapan. Pero pwede kitang tingnan, yung mga mata mong nangungusap. Sapat na 'yon para mapagaan ang loob ko."

Hinaplos ko ang ang pisngi niya at pilit na ngumiti, natatakot talaga ako. Pa'no nalang talaga kapag kailangan na niyang umalis? Paano na ako? Sana pwedeng dito nalang siya hangga't nabubuhay ako.

"Mahal na mahal kita Gf ko." Bulong niya sa akin.

"Mahal na mahal din kita Bf ko."

Sagot ko sa kanya. Matagal kaming nagtitigan hanggang sa nakita kong unti-unti niyang inilapit ang mukha nya sa akin. Pumikit ako upang Damhin ito. Ilang sandali lang ay naramdaman ko ang malamig nguni't malambot niyang mga labi sa labi ko. Naluha ako dahil bibihirang mangyari ang ganitong moments at sa tuwing nagaganap ito ay lagi akong nangangamba, na sana hindi pa ito ang huli.