He Got Me Pregnant(Complete ✔)

HGMP 7

HGMP 7

Believe

Niloloko niya ba ako?

Ilang beses na at paulit-ulit kong tanong sa sarili. Pero wala naman akong maisagot. Gusto ko siyang tawagan. Pero nakakatakot... Paano nalang kung totoo nga? Paano kung niloloko noya talaga ako. Makakayanan ko ba?

Hindi.

Kasi takteng 'yan. Limang taon ko winork-out ang relationahip na ito. Tapos ganon-ganon lang? Mawawala nalang na parang bula?

P-pero hindi ko kayang manatili sa isang relasyon kung naglolokohan nalang din.

"Iiyak mo na 'yan panget." wika nang bading na kasama ko ngayon. Kumakain siya nang apple, at ang loko hindi man lang ako binigyan.

"Ayoko. Magmumukha lang akong mahina."

"Ay, o.a neto. Magmumukha ka namang tanga kung hindi mo iiyak."

Sinamaan ko siya nang tingin. "Tatlo nalang bakla, makakabingo ka na sa akin. Todo lait ha."

Now, it's his turn to glare at me. "Gusto mo talaga masampolan noh? Tigilan mo ako sa kakabakla ha!"

"Eh, bakla ka naman talaga, ah!"

"Aba't! Hoy pinaglihi sa durian, ang pangit mo kaya!"

"Bakla!"

"pangit!"

"Bakla, bakla, bakla, bakla, bakla, bakla, bakla, bakla!!!" sigaw ko.

"Pangit, pangit, pangit, pangit, pang--"

"OO! AKO NA ANG HINDI MAGANDA! AKO NA! AKO NALANG PALAGI!!" I shout. Lahat nang hinanakit ko, ay naipalabas ko na. Unti-unting nagsilabasan ang mga luha ko.

"G-gusto kong magalit... Theo. Gusto kong paghahampasin si Sven. Gusto kong itanong kung sino ang babaeng iyon at bakit kasama nila ang mga magulang niya. G-gusto kong itanong kung... k-kung ano ang ibig sabihin non..."

He's silently listening at me. Good, kasi 'yan lang naman ang kailangan ko ngayon. Ang may makinig sa akin.

"P-pero... Natatakot ako eh." ngumiti ako nang mapait sa kanya at hinayaan na tumulo ang luha ko. "N-natatakot ako sa maaari niyang isagot. N-natatakot ako na b-baka... Baka tama nga ang hinala ko."
I let my tears drop. At ang punyetang tadhana, nakikisabay pa. Bigla nalang may nagpatugtog nang The scientist.

Mas lalo akong humikbi. Itinuro ko ang dibdib ko kung saan nakalocate ang heart. "Ito oh..." I said. "Ang sikip-sikip na... Ang hapdi-hapdi... A-ang kirot-kirot. Ayoko nang masaktan 'to eh... G-gusto kong protektahan. Pero wala eh... Nasaktan pa rin."

Tinitigan lang ako ni Theo. I don't know, pero I feel at home dahil sa mga mata niya. 'Yung mata na parang nakakaintindi siya sa pinagdadaanan ko ngayon. And I am grateful because of that. Nagagawa kong ishare ang mga saloobin ko. Kahit ang akward lang.

Pinahid ko ang luha ko at napatingin nalang sa harapan. Sunset.

"Anong dapat ko gawin? Sasabihin ko ba sa kanya ang nakita ko o mag-aakting na walang nangyari kahit ang sakit-sakit na? K-kasi ganon naman talaga di ba? We intend to hide our true feelings in order to protect ourselves from the reality?"

I still got a no answer from him. I smile. Tanga, Corithians. Bakla 'yang kasama mo, hindi siya nakakarelate sa'yo.

"Tanga ba ako?" I ask. Hindi na ako nag-expect na sasagot siya.

And yes, I got a no answer from him.

I smile. "Tanga nga siguro talaga ako"

"Mabuti alam mo." he finally speak.