He Got Me Pregnant(Complete ✔)

HGMP 20

HGMP 20

Sekreto

"I'm sorry..."

Napamulat ako dahil sa naiiyak na boses nang isang pamilyar na tao. Bumungad sa akin si papa na nakaupo sa monoblock chair. Namumula ang mata na para bang galing sa iyak.

Dahan-dahan akong umupo. "Pa? Sila m-mama?" I gulp. Si Theo? 'Yung baby? Kamusta? Ang huling natatandaan ko ay 'yung bumagsak ako sa sahig. Wala namang masamang nangyari sa baby di ba?

I bit my lower lips. My hands are starting to tremble. My heart are now crazy palpilating. Hindi ko maiwasn hindi mag-alala.

"R-relax..." ani ni papa. Napatingin ako sa kanya na nanlalaki ang mata. Ngumiti siya sa akin nang malungkot. "Walang nangyaring masama sa a-apo ko..."

Napahinga ako nang maluwag sa narinig. Napayuko ako para hindi niya makita ang pag-iinit nang gilid ng mata ko. Ang sarap lang sa pakiramdam na tawagin niyang apo ang dinadala ko. Atleast, may improvement. He's now slowly accepting my child. Though, nalilito pa rin ako because of the sudden change of emotion ni papa.

Sa huling pagkakatanda ko, hindi niya ako kinakausap at mas lalong hindi niya ako magawang tignan sa mata. Tapos ngayon...

"Corinthian..." tawag niya sa akin. Napatingin ako kay papa na nakatingin sa kamay ko. He smile like he's remembering something good in past. "It's a verse in a bible. Kung mababasa mo 'yun, marami kang matututunan tungkol sa pag-ibig."

I swallowed hard when papa starting to play my hands with his fingers. My heart clenched nang naramdaman ko ang isang patak nang tubig sa palapulsuhan ko.

How bad I am? I make a good father, cry.

"Si S-Samuel... Siya na sana ang huli at unang anak namin nang mama mo... K-kasi, hindi n-na siya makakaanak pa."

I stayed silent. Listening to my father.

He smile. "But God's too good to us. He give us a loving daughter like you." he trailed off. "W-when I..." he can't speak properly. Bawat segundo ay tumutulo ang luha niya.

Ganon rin ako. I know that he's in deep pain. Kahit sino namang magulang ay masasaktan kapag nangyari rin ito sa kanila. Tama nga sila, masakit talagang makita na umiiyak na sa harapan mo ang taong mahal mo. Parang ang hirap ilunok o ihinga man lang. Ang bigat sa dibdib at madyadong masikip.

"W-when I first held y-your hands and carry you in my arms, I-I already knew that you will grew into a beautiful, kind and loving daughter. A-and when you first smile at me... I-I promise to myself..." he trailed off. He wipe his tears gamit ang likod nang kanyang palad.

"I-I promise na... Na proprotektahan kita at palaging gagabayan. B-because y-you are special. You are our miracle gift, Thia." This time, nilingon niya na ako. Napatango ako sa kanya habang patuloy ang paghikbi.

"Kaya nga... Masyado akong nagalit nang nalaman kong buntis ka." he said. "Anak kita eh. Pinangako ko sa sarili ko na aalagaan at proprotektahan kita. P-pero ano 'to? Somebody got you pregnant and you are too young for that, honey. Ang masama pa don... Ngayon lang namin nakilala ang lalaking 'yan."

I nod. "S-sorry pa... S-sorry. Sorry." I cried.

"Pakiramdam ko kasi... Ang sama kong ama."

Agap akong umiling. "N-no... H-hindi po.." *Hindi 'yan totoo. Ako 'yung naging masamang anak, dito.*

He sadly smile at me. "Hindi mo 'yun maaalis sa akin, thia. Pakiramdam ko nagkulang ako sa'yo. Pakiramdam ko, masyado akong nagtiwala na hindi ka matutuklawan nang temtasyon kaya hinayaan kita... N-nakalimutan ko na... You're still twenty-two, even though you are now at the legal age, you still need guidance from us."