He Got Me Pregnant(Complete ✔)

HGMP 35

HGMP 35

Choose

Hindi na ako magsisinungaling pa. I miss him.

Dalawang linggo lang naman siya mawawala eh. Pero bakit, ang sakit? It's been two hours since he left, pero wala pa ring humpay ang pag agos nang luha ko. Maybe it's part of being pregnant that you're emotional.

But...

" 'nak. Hindi ka pa rin ba kakain? Nakakasama 'yan sa apo ko." Ani mama pagkatapos niyang pumasok sa kwarto ko.

Ayoko. Wala akong gana. Kahit gusto ko mang lagyan nang laman ang tiyan ko, hindi ko magawa. Kanina pang alas nuybe nang umaga ang huling kain ko. Mag-aalas otso na ngayon. Baby, sorry ha? Nagdradrama nanaman si mommy. Nadamay ka pa.

"thia. Kumain ka na."

Still, hindi pa rin ako umimik. My chest is in hurt. I can't utter any word. Pwede naman siyang magtrabaho in online, ah. He can just let his men go to hongkong and let them work. Bakit kailangan pati siya nandoon?

Well, he's the head. Maybe their project is too important or his client is that big? I want to understand him but I can't!

Narinig ko ang pagbuntong hininga ni mama. "I'll just leave your food here. Kainin mo 'to ha?" when she got no response, agad din siyang lumabas.

I sighed. Bwiset ka Theo! Huwag na 'wag kang lalapit sa akin pag-uwi mo! The hell I care sa sasabihin mo! You have someone pregnant here and in less than four months ay manganganak na!

Ano ba Corinthian! Kung makapagdrama ka dyan akala mo naman, dalawang taon mawawala si bakla.

Napahawak ako sa aking tiyan. I need to eat. Hindi lang ang sarili ko ang binibuhay ko. Pati na rin ang anak ko. Kahit wala ako ganang kumain, kinuha ko ang pagkain na inilapag ni mama sa side table.

***

Napatitig ako sa cellphone ko na kanina pa nag-iingay. I rolled my eyes at hinintay itong mawala. I just can't answer the call. Pakiramdam ko kasi, sa oras na sasagotin ko 'yun, maiiyak lang ako. I want to lessen the pain that I've felt. Kahit sa ganitong paraan nalang.

Calling panget na beki

Katulad kanina ay agad din itong nawala. I bit my lips that are trembling. Fine. Oa na nga ako. May magagawa ba sila?

My phone light up. A new message arrived. Simula kagabi pa siya nagpapaulan nang tawag at text sa akin. Pero ni kahit isa, wala akong sinagot o nireplayan man lang.

Theo:

Thia, answer my call.

I gulp when another message arrive again and followed by another.

Theo:

Galit ka ba?

Theo:

Come'on. Answer it nget. Kinakabahan na ako. I thought you're okay with this.

Agad na kumunot ang noo ko sa text niya. I can feel my blood rushing up to my head. Okay?! Kalian ko ba sinabi sa kanya na okay lang sa akin?! As far as I could remember, siya mismo ang may gusto nito. Siya ang nagpumilit na umalis.

Siya at hindi ako.

Isang tawag na naman ang ginawa niya, ngunit katulad kanina ay nawala ulit ito.

Theo:

Nget, please answer my call. Hindi tayo makakapag-usap nang maayos pag ganito ka.

I bit my lowerlips.