He Got Me Pregnant(Complete ✔)

HGMP 9

HGMP 9

Broken

"Thia..."

Nakasandal lang ako sa pintuan nang bahay namin. Panay ang katok ni Sven sa labas. His voice are full of sadness and it hurts me.

Parang gusto kong buksan ang pintuan at papasukin siya. Parang gusto kong yakapin siya at sabihin na ayos lang, kahit hindi naman talaga.

Pero ang sakit eh. Sobrang sakit. Ang totoong sagot lang naman ang hinihingi ko sa kanya eh. Bakit hindi niya pa magawa? Bakit parang nagdadalawang isip siya na pakasalanan ako?

Nakatayo sa harapan ko si mama at kuya. Umiwas nang tingin si Kuya, pero kitang-kita ko ang paglagay nang dila niya sa pisngi. He even clenched his fist.

"T-thia... Di ko maintindihan. Bakit kailangan humantong tayo sa ganito?"

Hindi ko rin alam, Sven. Bakit nga ba?

Inilagay ko ang aking kamay sa labi. Trying not to cry loud.

"Thia... You d-don't mean it right? D-di ba?"

Napaupo ako at yinakap ang tuhod. Di ko alam... Di ko alam...

I heard him sarcastically chuckle. "No.. Even if what you're saying is true, I can't let you go." I can sense the pain in his voice.

Mas lalo akong humagulhol.

"I love you... I love you. God knows how much I love you! It's been such a journey...to meet you. Don't you know how important you are to me? Please... Open this door. Let's fix this baby. Please..."

Tama na... Ang sakit na...

"I don't want to sleep, knowing that we're done. I don't want to wake up, knowing that everything we have are now gone." his voice broke down. " We've been doing well..."

Hindi Sven. Akala mo lang 'yun. Akala mo lang walang mali, pero meron. You didn't hear me whine, when you don't have a time for me. You didn't see me bleed, nong tumanggi ka munang magpakasal sa akin.

Wala kang alam, kasi palagi kitang iniintindi. Palagi akong naniniwala sa punyetang 'Right time, mo'. Pero ang magsinungaling at magtago sa akin, hindi ko na matatanggap 'yun. Ang mahuli kang may kahawak na ibang babae, sa harap nang pamilya mo, masyado nang nakakababa sa dignidad ko bilang nobya mo.

I wish I could tell you everything, right now. But I can't. Masyado akong nanghihina.

"Please... Thia... Talk to me." pagmamakaawa niya.

Pinunasan ko ang luha ko. Agad akong tumayo at tumakbo patungo sa kwarto. I heard my brother calling my name, pero hindi ako lumingon.

Tama na. Ang sakit na. Taposin na natin 'to.

---

So, this is what they called "broken hearted."

I woke up around, 4 am and stared at my cellphone. Kanina pa itong panay notify. Puno nang text ni Sven. Pero wala akong kahit isang nireplayan.

Kailangan ko na yatang magpacheck up sa doctor. Pakiramdam ko, magkakasakit ako sa puso eh. Kanina pa tinutusok.

I closed my eyes. Alas syete na, pero heto ako, nakatunganga parin.

"I love you... I love you. God knows how much I love you! It's been such a journey...to meet you. Don't you know how important you are to me? Please... Open this door. Let's fix this baby. Please..."

My tears drop nang narinig ko muli ang pagmamakaawang boses ni Sven. Bakit ganon? Parang nong isang linggo lang, ang saya-saya pa namin. Parang nong isang araw lang, namimili pa ako nang pwede kong iregalo sa kanya sa anniversary namin. Parang kahapon lang...