He Got Me Pregnant(Complete ✔)

HGMP 29

BAKIT FEELING KO, ANG PANGIT NONG LAST CHAP?

---------------------

H

GMP 29

In love

Pagkatapos nang nakakaakward na tapatan nila at ang weird na reaction ni Theo, hindi na kami nag-usap pa, pagkapasok sa kotse. He just simply start the engine and start driving. Mahigpit ang pakakahawak sa manubela at nakasalubong ang kilay.

"A-ano..." I don't know why, but I think I am responsible of Theo's sudden change of emotion.

Parang kailangan ako pa ang gumawa nang paraan para bumalik sa normal na aura sa pagitan naming dalawa.

He didn't utter anyword. Kahit ang simpleng pagtaas ng kilay, na palagi niyang ginagawa noon ay hindi niya din magawa.

I gulp. My heart starts to palpitate. Feeling ko, nakainom ako nang napakaraming kape. What should I say? Magpapaliwanag ba ako? Ano naman ang ipapaliwanag ko? At isa pa, he's the one who needs to explain! Why is he acting so weird and...manly?

What does this moves mean?

I sighed. "A-ano... Kasi... Theo... A-ano--"

"What?" masungit niyang ani na para ba'y nakaabala pa ako sa kanya.

Bakit ganon? Nakakasakit na sa damdamin ang ganyang pananalita niya? My eyes are starting to watered. I bit my quivering lower lips.

"S-sorry..." napayuko ako. Mahigpit kong hinawakan ang mini sling bag ko. "S-sorry kasi... Hindi ko n-naman alam na..."

I stop. I gulp and tried to calm myself but my tears are too fast. Nagsimula na itong tumulo.

Huminto ang kotse. I didn't bother to look up at tignan kung nasaan na kami. I heard the doors open and close. Pagkatapos nang ilang segundo ay ang pagbukas nang katabi kong pintuan. There, Theo bend down and unbuckled my seatbelt.

I almost ran out of breath when he touch my cheeks and guide it up to look at him. His eyes are too serious that makes my heart to palpitate more.

He carressed it, the way I wanted. His touch are soft and warm. Ang sarap sa pakiramdam.

"Listen, wala kang kasalanan, okay?" he said in a softer voice.

"Bakit ka galit?" tanong ko na ngayon ay kalmado na.

He bit his lips. Bahagya niyang tinagilid ang ulo para mas matitigan ako lalo.

"Because someone's trying to get the things that they already threw. It's mine now. I don't want anybody to touch it nor steal it."

Kumunot ang noo ko. "What do you mean?" hindi ko siya ma gets. "Bakit ganyan ka?"

"Ganyan ang alin?"

Ngumuso ako. " 'Yan! Parang may nag-iba... Ang weird mo. Hindi ka naman ganyan noon. Ang clingy mo. Tapos, parang nag-iba ang way of speaking mo..."

"Don't you like it?"

"Ha? Ang alin?"

"Ito."

I raised my eyebrows. "Ito? As in ganito kalapit o 'yung actions mo ngayon?"

He chuckled. "My actions." He replied.

I bit my lower lips and sighed. "State the obvious ba?" tanong ko muli sa kanya. He just nod and wait patiently to my answer. Para bang importante na malaman niya ang sagot ko.