1.BÖLÜM

19.5K 608 134
                                    

Medya: Deniz

Okula doğru hızlı adımlarla yürürken her zamanki sakarlığım tutup yere yapıştım. Söylene söylene yerden kalkarken üzerime baktım. Çok şükür ki hiçbir sey olmamıştı. Ama ellerime batan çakıl taşları yüzünden ellerim hafif soyulmuştu.

Okulun baçesine girdiğimde adımlarımı biraz daha hızlandırdım. Kantini görünce duraksadım. Geç kaldığım için kahvaltı etmemiştim. Hemen kantinden açma ve çikolata alıp parasını ödedim ve sınıfa yürüdüm.

Sınıfa girdiğimde hocaya dönüp "Geç kaldığım için özür dilerim" dedim ve sırama doğru ilerledim.

Sırama oturduğumda yanımın boş olduğunu gördüm. Damla hanım bugün okula gelmek istemedi. Annesini nasıl ikna edebildi hala anlamıyorum. Ama Damla bu herkesi ikna edebilyor.

Çantamdan kalem ve defterimi çıkartıp not tutmaya başladım. O sırada sınıfın kapısı açıldı ve içeriye müdür ve bir çocuk girdi.

Müdür "Gençler bu arladaşınız Emir...Emir Yaman. Okulumuzu yaptıran Kemal Bey'in oğlu."dedi ve sınıftan çıktı.

Emir benim yanıma gelip bana bir bakış attı ve yanıma oturdu.

Ben dersi dinliyordum ama Emir dersi dinlemeyip telefonu ile uğraşıyordu. Hoca ara sıra ona bakıyordu ama sonra bir şey diyemeyeceğini anlayıp sabır çekip dersi anlatmaya devam ediyordu.

Sonunda zil çaldığında karnımın acıktığını hissettim. Aklıma sınıfa gelmeden aldığım açma ve çikolata gelimce mutlulukla açmamı alıp büyük bir iştahla yemeye başladım.

Emir'e baktığımda hala telefonu ile uğraşıyordu. Omuz silkip önüme döndüm. Çikolatama elimi uzatıp alacaktım ki bir el benden önce davranıp çikolatamı aldı.

Emir'e dönüp "Hey o benim çikolatam."dedim. Emir omuz silkip çikolatamı açıp yemeye başladı. Ama o benim çikolatam. Bakın benim. BENİM.

Emir çikolatamı iki ısırıkta bitirmişken ben somurtuyordum. Ayı ya iki ısırıkta çikolatamı bitirdi.

Ayağı kalkıp Emir'in ayağa kalkıp yer vermesini bekledim. Ama bu ayı bön bön suratıma bakıyordu.

"Kalksana ne bakıyosn bön bön."dedim."Neden?"diye sordu. "Ay sana ne be. Kalk işte bir yere gideceğim."dediğimde hala oturuyordu. Aslında üsünden atlayabilirdim ama ben sakar olduğum için böyle şeylere kalkışmıyorum.

"Çikolatamı yediğin için çikolata almaya gideceğim. Şimdi kalk şurdan."dediğimde kalktı. Ama o da peşimden geliyordu.

"Sen nereye?"diye sorduğumda "Kantine."diye cevap verdi. "İyi. O zaman çikolatamı da sen alırsın çünkü benim çikolatamı yedin."dedim. Kafasını salladı.

Kantine geldiğimizde sıraya girip çikolatalarımızı aldık. Emir'e döndüğümde çikolata paketini açmaya çalışıyordu. Hemen çikolatasını elinden kapıp koşmaya başladım ama ben kim koşmak kim değil mi?

Yere yapıştığımda çikolataların biri bir tarafa diğeri bir tarafa uçmuştu. Hemen birini aldım. Diğerini alacakken başka biri bende önce davranıp almıştı.

Alan kişiye baktığımda tanımadığım biri olduğunu gördüm. Çikolatayı bana uzatıp "Bu senin sanırım? Hem de en sevdiğim çikolata."dediğinde güldüm. "Evet benim. Ama çikolatalarımı paylaşmayı sevmem."dedim. Aslında çikolta Emir'in. Ama olsun. Artık benim olmuştu.

Çocuk"Hangi sınıftasın?"dite sorduğunda "12-B"diye cevapladım. "Emir sizin sınıfta mı?"dediğinde kafamı aşağı yukarı salladım. "Beni sınıfa götürür müsün acaba?"dediğinde "Tabi"dedim.

Sınıfa girdiğimizde Emir sırada oturmuştu. Yanımda ki çocuk Emir'in yanına gidip "Naber len şebek."dediğinde kahkaha attım. Emir gözlerini kısmış bana bakarken gülmemi durdurup sırama oturdum.

Emir"Ulaş. Oğlum ben sana kaç defa dedim şöyle abuk sabuk kelimeler kullanma diye? Bak sonra neler yaptığımı sen de biliyorsun"dediğinde Ulaş korkuyla kafasını salladı.

Emir"Merve ile Cenk nerede?"dediğinde Ulaş"Aşk bocükleri bugün okula gelmicek. Gezip dolaşcaklar. Biz de okul'a gelelim böyle. Yeter ya gelmek istemiyorum. İs-te-mi yo-rum. Zorla mı? Evet zorla. Ay ama be-""Yeter Ulaş. Yeter başlama gene kardeşim"dedi Emir.

***
Sonunda okul bittiğinde sıramdan kaltım. Tam gidecektim ki sıranın ayağına takılıp yere tüştüm ama kafamı diğer sıranın demirine çarpmıştım. Sorun şu ki kafam kanıyordu.

Emir ise kahkaha atıyordu. Kafamı Emir'e çevirdiğimde kahkahasını durdurup bana doğru gelmeye başladı.

"Kızım ne kadar sakarsın sen. Önüne baksana. Bundan sonra sana sakar kız diyeceğim."dediğinde "Ha ha ha ne kadar komik."dedim

Ayağa kalkıp sırtımdaki çantayı elime aldım ve içinden peçete çıkardım. Emir peçeteyi elimden alıp "İstersen revire gidelim."dediğinde kafamı olumsuz anlamda sallayıp "Versene ya peçeteti."dedim"Hayır. Ben yapayım. Sen göremiyorsun."dedi. Yaramı temizlerken "Bu arada senin adın ne? "dedi. "Deniz...Deniz Özdemir" dedim."Ama ben sana sakar kız diyeceğim. Benim için sen sakar kızsın."

Kafamdaki yarayı peçete ile sildikten sonra "Teşekkür ederim."deyip kafamdaki yaraya bir kaç kez dokundum. Biraz sızlıyordu sadece.

Okuldan çıktığımda Emir siyah porsche'sinin önünde duruyordu. Yanlız araba çok müthiş.

Emir "İstersen bırakayım."dediğinde kafamı olumsuz anlamda sallayıp "Yok sen git. Ben yürüyeceğim."dedim.

Emir kafasını sallayıp arabasına bindi ve gaza basıp gözden kayboldu.

Okuldan çıkıp ilerlerken bir el ağzımı kapatım beni duvara yasladı ve "Sende kardeşimle aynı sonu yaşayacaksın. Ama daha sonra. O şerefsiz sana aşık olacak. İşte o zaman intikamımı alacağım."dedi ve arkasını dönüp gitti.

Arkadaşlar bu benim ilk kitabım. Bazı hatalarım olabilir. Umarım ilk bölümü sevmişsinizdir.

SAKAR KIZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin