SAKAR KIZ

5.BÖLÜM

"Deniz. Benim kardeşim... ö-" "HAKAN!"diye bir kükreyiş sesi duyduğumda hızla arkamı döndüm. Emir'in  gözlerinden ateş fışkırıyordu adeta. Çok sinirlenmişti.

Emir yanımıza geldiğinde yumruğunu sertçe Hakan'ın yüzüne vurdu. Hakan da kaşlarını çatıp Emir'e vurduğunda onları durdurmaya çalıştım.

"Hey! Durun! Ya bır-Ahh!" Onları ayırıyım deken ben yere düşmüştüm. Emir hemen yanıma geldi ve beni kucağına aldı. Hakan'a dönüp "Bana bak bir daha bu kıza uğraşmayacaksın! Anladın mı lan?!"dedi. Ama Hakan sırıtıyordu. "Ben Deniz ile daha çok uğraşıcam. Yazık. Her şeyin bedelini bu güzel kız ödeyecek." Emir'e dönüp "Emir. Lütfen gidelim. Bacağım çok ağrıyor." Aslında bacağım hiç acımıyordu ama Emir'i ancak böyle buradan uzaklaştırabilirdim.

Emir kafasını salladı ve Hakan'a son kez bir bakış atıp yürümeye başladı. Hakanda arabasına atlatıp gidince Emire dönüp "Tamam. Bırakabilirsin artık bacağım filan ağırmıyor. Kavga etmeyin diye öyle yapmıştım." Emir kaşlarını çatıp beni yere bıraktı.  "Ne diye o şerefsiz ile buluşmaya gidiyorsun! Bir daha onun yanında durmayacaksın anladın mı?!" Bu sefer ben kaşlarımı çattım. "O zaman neden bana neler olduğunu anlatmıyorsun?!" Emir'in kaşları normal halini aldı ve fısıltı gibi çıkan sesiyle "Çünkü... Sen de bana inanmazsın. Kimse bana inanmamıştı ama ben bir şey yapmadım."dedi. Üzülmüştüm Emir'e. Gerçekten zor zamanlar geçirmiş anlaşılan.

"Ben sana inanıyorum Emir. Hem daha merak da etmiyorum." "Şimdi sen merak etmiyor musun ne olduğunu?" Aslında merak çok ediyordum. "Tamam çok merak ediyorum ama boş ver sen. Hadi gidelim babaannem gelir birazdan. Oklava ile kovalamasın şimdi beni."dediğimde Emir güldü. "Babaannen seni oklava ile mi kovalıyor?"diye sorduğunda sorduğunda korkuyla kafamı salladım. Kadın popomo öyle bir oklava vuruyordu ki. Popom komaya giriyordu.

Emir "Hadi atla. Geç kalırsan babaannen oklavayla kovalar seni."deyip arabaya atladı. Ben de kapıyı açıp bindim.

"Bir daha Hakan ile konuşma ve mümkün olursa bu konuyu bir daha hiç açma." Emir kesin bir dille konuşunca kafamı salladım.

Bizim evin önüne geldiğimizde Emir arabayı durdurdu ve bana döndü. "Telefonunu ver." Kaşlarımı çattım. "Neden?" "Ya ver bi telefonunu."diye ısrar edince telefonumu çıkartıp ona verdim. Kendi telefonunu da çıkardı ve bir şeyler etti.

"Numaramı kaydettim. Eğer Hakan sana bir şey yaparsa ya da söylerse hemen bana haber veriyorsun. Anlaşıldı mı?" Emir'e baygınca bakıp "Hı hı."dedim ve arabadan indim.

Telefonuma baktığımda kendini Emir diye kaydetmişti. Hemen Emir'i Antilop suratlı diye kaydettim. Kapının önüne geldiğimde kapıyı açtım. İnşallah babaannem gelmemiştir. Odalara bir göz gezdirdiğimde babaannemin daha gelmediğini anladım.

Odama gittim ve üzerimi çıkartıp ayıcıklı yumuşacık olan pijamalarımı giydim. Yatağıma yattığım sırada telefonum çalmaya başladı. Telefonuma baktım. Damla arıyordu. Bu kız neden hep ben uyuyacakken arıyordu?

"Damla. Yarın konuşuruz. Çok uykum var." "Aaa. Hayır! Yarın konuşamayız. Hemen şimdi anlatacaksın neler olduğunu. Şimdi bana sakın bir şey yok deme. Ben seninle bugün telefonda konuşurken anladım. Hadi çabuk anlat ne oldu?" "Ya Damla. Tamam. Söz anlatıcam ama önce bir uyuyayım ne olur." "Ay tamam. Uyu yarın görüşürüz. İyi geceler." "Sanada."deyip telefonu kapattım.

***
Karşımda duran Damla'ya sinerle baktım. Sabah sabah bizim eve gelmiş ve beni su ile ıslatarak uyandırmıştı.

"Ya hadi anlat. Çok merak ediyorum." "Ay tamam anlatıcam ama beni bir daha böyle uyandırırsan bozuşuruz."deyip dün yaşananları anlatmaya başladım.