SAKAR KIZ

19.BÖLÜM

Korkuya etrafıma bakınıdım ve "E-emir?" Diye seslendim titrek bir sesle. Birisi koluma dokununca yerimde sıçradım. "Şhh. Sakin ol. Benim." Emir'in sesiyle rahatlamıştım ama hala çok korkuyordum.

"E-emir. Çıkalım burdan lütfen." Dedim. Korkuyordum. Çok karanlıktı. Emir elini cebine atıp telefonunu çıkardı ve fenerini açtı. Emir'in suratını şimdi daha iyi görüyordum.

Kapıya doğru gidip kapıya vurdum. "Yardım edin! Lütfen! Kimse yok mu?!" Boş boş bağarırken Emir kolumdan tutup beni geri çekti. "Seni kimse duyamaz Deniz." Gözlerim doldu. "Ama k-karanlık. Emir. L-lütfen çıkar bizi b-burdan."

Emir ellerini yanağıma koydu. "Şimdi sakin ol tamam mı? Çıkacağız buradan. Korkma." Hala korksam da kafamı salladım.

Emir kapının yanına gidip bir kaç kere kırmayı denedi ama kırılmıyordu. Çünkü çelik bir kapıydı. Söylenerek yanıma geldi. "Burada mı kaldık?" Sıkıntıyla bana baktı. "Bak Deniz. Korkma. Tamam mı? Çıkacağız buradan." Kafamı salladım. Ona güveniyordum.

Emir belimden tutup beni ilerletti ve ikili koltuğa oturttu kendisi de yanıma oturup elini omzuma koyup beni kendisine çekti.

Birden bir ses gelince yerimde sıçradım. Emir'e baktım korkuyla. "N-neydi o ses?" Omuz silkti. "Şhh. Korkma sakın." "Ama-" diyemeden Emir beni kendine çekti ve sarıldı. "Korkma. Ben yanındayım." Ben de kollarımı beline dolayıp kafamı göğsüne koydum.

Hafif kafamı kaldırıp Emir'e baktım. Kaşlarını çatmış etrafa bakıyordu. Gözü bir yerde takılı kaldıktan sonra kafasını bana doğru eğdi. Ne yapacağımı bilemeden öylece kalakaldım.

Sırıttı. "Beni mi izliyordun Sakar Kız?" Kaşlarımı çattım. "Ne münasebet canım." Tek kaşını kaldırdı. "Canım?" Kaşlarımı çattım. "Ya lafı nerenden anlıyorsun sen?" Diye cırladım. "Kızım canım demedin mi sen?" "Ya of Emir. Sus."

Ayağa kalktığın da ben de kalktım. "Ya Emir tamam. Özür dilerim. Gitme. Lütfen bırakma beni. Tamam. Evet sana canım dedim. Hatta hayatım dedim hatta karizmatik Emir dedim. Her şeyi dedim. Emir gitme lütfen." Kahkaha attı. "Sakar Kız sakin. Ben bir yere gitmiyorum ki."

"Ne yani sen gitmiyor musun?" "Allah aşkına Deniz burada nereye gidebilirim ki ben. Gitmiyorum bir yere." Deyip sırıttı. Ne yani ben rezil mi oldum? Evet. Bal gibi de rezil oldum ya.

Emir ilerlemeye başlayınca ben de peşine takıldım. Kafasını kaldırıp bir yere baktı. Ben de baktım. Burada küçük bir pencere vardı. "Sen buradan sığarsın. Şimdi seni tutup kaldıracağım. Tamam mı?" Pencereye bakıp tekrar Emir'e baktım.

Kafamı iki yana salladım. "Olmaz. Gitmeyeceğim." Kaşlarını çattı. "Neden?" Gülümsedim içten bir şekilde. "Çünkü... Eğer gidersem sen burada tek kalırsın ve korkarsın. Ben seni yanlız bırakmak istemiyorum."

"Merak etme sen beni. Ben korkmam." Omuz silktim. "Olsun. Burada seninle birlikte kaldık. Birlikte çıkacağız." Gülümsedi. "Peki Sakar Kız."

Uykum gelmişti. Zaten bugün baya bir yorulmuştum. Malum spor salonunu temizlediğim için. Emir beni birden kucağına alınca kaşlarımı çattım. Beni koltuğa yatırdı. "Uyu Sakar Kız."

Gözlerimi hafif açtım. "Ama sen. Sen ayakta kaldın." Omuz silkti. "Önemli değil." Biraz daha koltuğa yapışıp Emir'e yer açtım. Koltuk büyüktü. Sığardı herhalde buraya. Elimle yanımadaki yere vurudum. "Burada uyuyabilirsin."

Sırıtp kafasını salladı ve yanıma gelip yattı. Tam o sırada Emir'in telefonundaki fenerin ışığı gitti. Korkuyla Emir'e sarıldım. "Şhh. Korkmak yok. Ben yanındayım." Kafamı salladım.